سایت رسمی دفتر حضرت آيت الله العظمى وحيد خراسانى
بنابرروايات معتبر نور خاتم الأنبياء صلي الله عليه وآله وسلم اولين مخلوق خداوند است ، كمااينكه در حديثي از امام باقر عليه السلام نقل شده است كه فرمودند :
« أوّلُ ما خلق الله نور نبيّك، يا جابر! ثمّ خلق منه كلّ شيء »
« اي جابر ! اولين چيزي كه خداوند آفريد ، نور پيامبرت بود ، پس، از آن نورهمه چيزرا خلق نمود»
بنابراين در هنگام نزول جبرئيل و خواندن آيات ابتدائي سوره علق آن حضرت بر خلاف عقيده برخي ، نه تنها از نبوت خويش مطلع بودند ، بلكه سالها پيش از آن با فرشته وحي در ارتباط بودند همان طور كه اميرالمومنين عليه السلام در خطبه قاصعه مي فرمايند :
«لم يجمع بيت واحد يومئذ في الاسلام غير رسول الله صلى الله عليه وآله وخديجة وأنا ثالثهما . أرى نور الوحي والرسالة ، وأشم ريح النبوة ولقد سمعت رنة الشيطان حين نزل الوحي عليه صلى الله عليه وآله ، فقلت يا رسول الله ما هذه الرنة ؟ فقال هذا الشيطان أيس من عبادته . إنك تسمع ما أسمع وترى ما أرى إلا أنك لست بنبيّ ولكنك وزير وإنك لعلى خير . »
« اهل هيچ خانه اي در آن روزگار ، معتقد به اسلام نبودند ، مگر رسول خدا صلي الله عليه وآله و خديجه و من سومين آنان بود . نور وحي و رسالت را مي ديدم و بوي نبوت را استشمام مي كردم ، و من صداي ناله شيطان در هنگام نزول وحي بر پيامبر صلي الله عليه وآله شنيدم پس گفتم يا رسول الله صلي الله عليه وآله! اين چه صداي ناله اي است؟ پس رسول الله صلي الله عليه وآله فرمودند :
اين شيطان است كه از عبادت خويش ، نااميدگشته است . همانا تو [ياعلي] هر آن چه را من مي شنوم ، مي شنوي وهرچه را كه مي بينم ،مي بيني با اين تفاوت كه تو پيامبر نيستي ولي تو وزير هستي و همانا بر خير . »
مكارم اخلاق آن حضرت تا آنجاست كه قرآن كريم مي فرمايد كه :
« إنك لعلي خلق عظيم »
« همانا تو داراي خُلقي عظيم هستي »
دشمنان آن حضرت نيز ، ايشان را به امانتداري مي شناختند تا آنجا كه در بين آنها به امين شهرت يافت ، و نيز ايشان را به صداقت و راستگويي مي شناختند تا جايي كه ابوجهل به آن حضرت گفت : « ما تو را دروغگو نمي دانيم و تكذيب نمي كنيم بلكه آنچه را كه آوردي تكذيب مي كنيم » در پي سخن ابوجهل ، اين آيه نازل شد : « فإنّهم لايكذّبونك ... »
« پس همانا آنان تو را تكذيب نمي كنند ».
خلق و خوي جاذب و كريمانه آن حضرت به گونه اي بود، كه دوست و دشمن را به خضوع و اعتراف وامي داشت .خنده آن حضرت ، تبسم بودو در حال خشنودي و غضب ، غير از حق چيزي نمي گفت. هر گاه كه مي نشست و برمي خاست ، ذكر بر لب داشت و هر گاه كسي نزد ايشان مي نشست ، از جاي خويش بر نمي خاست تا او برخيزد .
رسول اكرم صلي الله عليه وآله وسلم لحظات نگاهش را بين اصحاب تقسيم كرده بود ، هنگامي كه به اصحاب خويش مي نگريست ، به همه آنان يكسان نظر مي نمود . هرگز پاي خويش را بين اصحاب دراز نمي كرد ، و اگر مردي با ايشان دست مي داد ، دست مباركشان را رها نمي كردند تااو رها كند . امير المومنين عليه السلام درباره آن حضرت مي فرمايند : « كان أجود الناس كفّاً ، و أجراً الناس صدراًٌ و أصدق الناس لهجة ،و أوفاهم ذمة و ألينهم عريكة و أكرمهم عشرة ، من رآه بديهة هابه، و من خالطه معرفة أحبه ، لم أرَ قبله و لابعده مثله ۶»
« آن حضرت ، جوادترين و گشاده دست ترين مردم، و شجاع ترين آنان و راستگوترين آنان و با وفاترين آنان و آسان ترين آنان در دسترسي داشتن به او و كريم ترين آنان در معاشرت بودند ، هر كس او را اول بار مي ديد ، هيبتي از او ، او را فرا مي گرفت و هر كس ازروي شناخت بااو همنشين مي شد او را دوست مي داشت . قبل ازاو و بعد از او مانند او رانديدم ».