كيفيت ارتباط به امام زمان كه در خواست شد،
در خود قرآن است.
كتاب خدا شروع مي‌شود،
بعد از سوره‌ي حمد به اين آيه:
«بسم الله الرحمن الرحيم،...
كيفيت ارتباط به امام زمان كه در خواست شد،
در خود قرآن است.
كتاب خدا شروع مي‌شود،
بعد از سوره‌ي حمد به اين آيه:
«بسم الله الرحمن الرحيم،
الم، ذلك الكتاب لا ريب فيه هدي للمتقين،
الذين يؤمنون بالغيب و يقيمون الصلاة و مما رزقناهم ينفقون،
و الذين يؤمنون بما أنزل إليك و ما أنزل من قبلك
و بالآخرة هم يوقنون».
اين آيه‌ي كريمه
سرمشق تمام سعادات دنيا و آخرت است.
شرح اين آيه يك كتاب لازم دارد.
بعد كه خدا عظمت قرآن را
به اسم اشاره‌‌ي بعيد، بيان مي‌كند،
«ذلك الكتاب لا ريب فيه»،
بعد هدايت اين كتاب را مختص مي‌كند به يك طبقه؛
اين آفتاب عالم‌تاب است.
اما اگر چشم نباشد، خورشيد ديده نمي‌شود.
اگر چشم باشد، روي چشم حجاب باشد،
باز هم آفتاب ديده نمي‌شود.
كسي كه مي‌خواهد آفتاب را ببيند، دو امر لازم است:
يكي چشم بينا؛ يك رفع پرده و حجاب.
اگر چشم نبود، محروم است از ديدن خورشيد.
اگر چشم بود و پشت پرده بود اين چشم،
باز محروم است.
چشمي خورشيد را مي‌بيند،
كه پرده‌اي بر آن چشم نباشد.
خورشيد وجود كتاب خدا است.
خدا دو كتاب دارد:
يك كتاب تدويني، قرآن مجيد است؛
يك كتاب تكويني،
يعني آن كسي كه قرآن در او تجسم پيدا كرده
و تمام حقائق قرآن،
از باطن قرآن، از ظاهر قرآن،
تمام معارف قرآن در عقل او متمركز است.
تمام اخلاق قرآن در صفات مجسم است.
تمام احكام قرآن در اعمال او منعكس است
و او كتاب الله الناطق، صاحب العصر و الزمان است.
ارتباط به اين دو تا خورشيد،
اولا چشم عقل و فكر لازم دارد.
ثانيا بايد پرده‌ي گناه روي چشم عقل را نپوشد.
همچه كسي هم لياقت پيدا مي‌كند
از دقائق قرآن استفاده كند،
هم از الطاف خاص امام زمان بهره ببرد.
شماها كه همه اينجا هستيد،
اولا در فصلي از زندگي هستيد
كه خودتان قدر اين نعمت را نمي‌دانيد؛
اين فصل جواني بهار آدميت است.
همان طوري كه اين عالم فصل بهاري دارد.
دانه‌ها بايد در بهار سبز بشود.
در فصل زمستان ديگر محصول بايد چيده بشود؛
وقت سبز شدن دانه نيست.
شماها الآن در فصلي هستيد
كه دانه‌هاي علم و عمل در نفوس شما سبز مي‌شود.
بايد قدر اين نعمت را بدانيد!
اگر به اين برنامه عمل كنيد،
سعادت دنيا و آخرتان بيمه مي‌شود.
ارتباط به امام زمان به ديدن امام زمان نيست؛
اين در و ديوار كه مي‌بينيد،
از اول آفتاب تا غروب كنار خورشيد هستند،
اما چه بهره‌اي بردند؟ هيچ!
ولي در دل كوه، هفتاد متر، صد متر در عمق زمين،
آن دانه‌ي فيروزه، خورشيد را نديده،
اما تمام آن اشعه‌اي كه لازم است، گرفته،
شده يك گوهري متلألأ!
اين در و ديوار و سنگ، خورشيد كنارش است،
اما بهره كجا؟!
آن فيروزه، در دل كوه، كنار آفتاب نيست،
اما اشعهي مرموز خورشيد را گرفته!
شماها اگر اين راه را طي كنيد،
از اشعهي امام زمان استفاده مي‌كنيد.
