نصیحت امیرالمؤمنین علیه السلام قبل از شهادت به قاتلش
دید به رو خوابیده، همان جا به قاتلش، این خیر را رساند.
هر کلمهاش ، دنیای حکمت است.
به قاتلش فرمود :به رو نخواب، که این خواب شیطان است.
یا به پهلوی راست بخواب که خواب علماست.
یا به پهلوی چپ بخواب که خواب حکماست.
به پشت هم نخواب که خواب انبیاء است.
این کلمه را گفت و بعد فرمود
آنچه هم که پنهان کرده ای من ( ازآن)خبر دارم.
بعد آمد میان محراب ایستاد،
شروع کرد به نافله صبح،
چه دلی! چه روحی! نافله صبح را خواند.
قرآن را باز کن. سوره انبیآء را ببین.
در نافله صبح آن شب، سوره انبیاء را خواند.
قیامتی کرد. هم نمازش، هم آن سوره انبیائش،
خلاصه، دیگر گفتنی نیست. کار به کجا رسید
که جبرئیل بین زمین و آسمان گفت
تهدمت والله ارکان الهدی انفصمت والله عروة الوثقی ..........
گفت :والله ارکان هدایت خراب شد.
غوغایی شد که خدا میداند،
زمین و آسمان مضطرب است. عالم منقلب است.
۱۲۴ هزار پیغمبر، همه دور مسجد کوفه حلقه زدند.
همه میگریند اما خود او با دلی آرام میگوید:
فزت و رب الکعبه.
