شرايط تطهير كف پا و ته كفش به واسطه زمين
مسأله ۱۸۴ ـ زمين با سه شرط كف پا و ته كفش را كه به راه رفتن يا پا گذاشتن بر زمين نجس ، نجس شده پاك مى كند:
(اوّل) آن كه زمين پاك باشد.
(دوم) آن كه خشك باشد.
(سوم) آن كه اگر عين نجس ـ مانند خون و بول ـ يا متنجّس ـ مثل گلى كه نجس شده ـ در كف پا و ته كفش باشد ، به واسطه راه رفتن يا ماليدن به زمين بر طرف شود ، و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد ، و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه و مانند اينها كف پا و ته كفش نجس پاك نمى شود.
زمين آسفالت يا چوب فرش
مسأله ۱۸۵ ـ پاك شدن كف پا و ته كفش نجس به واسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده محلّ اشكال است.
مقدار راه رفتن براى تطهير كف پا و ته كفش
مسأله ۱۸۶ ـ براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است مقدار پانزده ذراع يا بيشتر راه بروند اگر چه به كمتر از آن يا ماليدن به زمين نجاست بر طرف شود.
خشک یا تر بودن كف پا و ته كفش
مسأله ۱۸۷ ـ لازم نيست كف پا يا ته كفش نجس تر باشد ، بلكه اگر خشك هم باشد به راه رفتن پاك مى شود.
مقدارى كه از اطراف كف پا و ته كفش معمولاً آلوده مىشود
مسأله ۱۸۸ ـ بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس به راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مى شود پاك مى گردد.
دست و زانوى كسى كه با آنها راه مىرود و ته عصا و پاى مصنوعى و چرخ
مسأله ۱۸۹ ـ كسى كه با دست و زانو راه مى رود ، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود پاك شدن آن با راه رفتن محلّ اشكال است ، و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و درشكه و مانند اينها.
باقى ماندن بو يا رنگ يا ذرّات نجاست كه ديده نمىشود
مسأله ۱۹۰ ـ اگر بعد از راه رفتن ، بو يا رنگ يا ذرّه هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمى شود در كف پا يا ته كفش بماند ، اشكال ندارد ، اگر چه احتياط مستحبّ آن است كه به قدرى راه بروند كه آنها هم بر طرف شود.
توی کفش و کف جوراب
مسأله ۱۹۱ ـ توى كفش به واسطه راه رفتن پاك نمى شود ، و پاك شدن كف جوراب به واسطه راه رفتن ، محلّ اشكال است.
