سبب جنابت
مسأله ۳۵۱ ـ به دو چيز انسان جنب مى شود:
(اوّل) جماع.
(دوم) بيرون آمدن منى ، در خواب باشد يا بيدارى ، كم باشد يا زياد ، با شهوت باشد يا بى شهوت ، با اختيار باشد يا بى اختيار.
رطوبتى كه نداند منى است يا غير آن
مسأله ۳۵۲ ـ اگر رطوبتى از مرد خارج شود كه نداند منى است يا بول يا غير اينها ، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شده ، آن رطوبت حكم منى را دارد ، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد حكم منى را ندارد ، ولى در مريض اگر با شهوت بيرون آيد ، هر چند با جستن و سستى بدن بيرون نيامده باشد ، حكم منى را دارد ، و امّا زن اگر از شهوت انزال كند غسل جنابت بر او واجب است.
وضوی کسی که يكى از سه نشانه منى را داشته باشد
مسأله ۳۵۳ ـ اگر از مردى كه مريض نيست آبى بيرون آيد كه يكى از سه نشانه اى را كه در مسأله پيش گذشت داشته باشد و نداند نشانه هاى ديگر را داشته يا نه ، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن ، وضو داشته به همان وضو اكتفا كند و اگر وضو نداشته كافى است فقط وضو بگيرد.
بول كردن بعد از بيرون آمدن منى
مسأله ۳۵۴ ـ مستحبّ است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند ، و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند منى است يا رطوبت ديگر ، حكم منى را دارد.
جماع به اندازه ختنه گاه يا بيشتر
مسأله ۳۵۵ ـ اگر انسان با زنى جماع كند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود چه در قُبُل باشد و چه در دُبُر هر دو جنب مى شوند ، اگر چه منى بيرون نيايد ، و بنابر احتياط واجب در جماع با مرد جمع كند بين غسل و وضو در صورتى كه قبلا وضو نداشته باشد وگرنه غسل كفايت مى كند ، و در حكم مذكور فرقى نيست بين بالغ و نابالغ و عاقل و مجنون و قاصد و غير قاصد.
شك در دخول به اندازه ختنه گاه
مسأله ۳۵۶ ـ اگر شكّ كند كه به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه ، غسل بر او واجب نيست.
وطى حيوان
مسأله ۳۵۷ ـ اگر حيوانى را وطى كند ـ يعنى با او نزديكى نمايد ـ و منى از او بيرون آيد غسل تنها كافى است ، و اگر منى بيرون نيايد ، چنانچه پيش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها كافى است ، و اگر وضو نداشته احتياط واجب آن است كه غسل كند و وضو هم بگيرد.
شك در خروج منی
مسأله ۳۵۸ ـ اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد ، يا انسان شكّ كند كه منى از او بيرون آمده يا نه غسل بر او واجب نيست.
نزديكى كردن براى كسى كه نمىتواند غسل كند
مسأله ۳۵۹ ـ كسى كه نمى تواند غسل كند ولى تيمّم برايش ممكن است ، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مى تواند با زن خود نزديكى كند.
نماز كسى كه غسل جنابت نكرده
مسأله ۳۶۰ ـ اگر در لباس خود منى ببيند و بداند كه از خود اوست و براى آن غسل نكرده ، بايد غسل كند ، ونمازهايى را كه يقين دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده ، اگر در وقت است اعاده كند ، و اگر بعد از وقت است قضا نمايد ، و امّا نمازهايى را كه احتمال مى دهد پيش از بيرون آمدن آن منى خوانده ، اعاده و قضاء ندارد.
سبب جنابت
مسأله ۳۵۱ ـ به دو چيز انسان جنب مى شود:
(اوّل) جماع.
(دوم) بيرون آمدن منى ، در خواب باشد يا بيدارى ، كم باشد يا زياد ، با شهوت باشد يا بى شهوت ، با اختيار باشد يا بى اختيار.
رطوبتى كه نداند منى است يا غير آن
مسأله ۳۵۲ ـ اگر رطوبتى از مرد خارج شود كه نداند منى است يا بول يا غير اينها ، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شده ، آن رطوبت حكم منى را دارد ، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد حكم منى را ندارد ، ولى در مريض اگر با شهوت بيرون آيد ، هر چند با جستن و سستى بدن بيرون نيامده باشد ، حكم منى را دارد ، و امّا زن اگر از شهوت انزال كند غسل جنابت بر او واجب است.
وضوی کسی که يكى از سه نشانه منى را داشته باشد
مسأله ۳۵۳ ـ اگر از مردى كه مريض نيست آبى بيرون آيد كه يكى از سه نشانه اى را كه در مسأله پيش گذشت داشته باشد و نداند نشانه هاى ديگر را داشته يا نه ، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن ، وضو داشته به همان وضو اكتفا كند و اگر وضو نداشته كافى است فقط وضو بگيرد.
بول كردن بعد از بيرون آمدن منى
مسأله ۳۵۴ ـ مستحبّ است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند ، و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند منى است يا رطوبت ديگر ، حكم منى را دارد.
جماع به اندازه ختنه گاه يا بيشتر
مسأله ۳۵۵ ـ اگر انسان با زنى جماع كند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود چه در قُبُل باشد و چه در دُبُر هر دو جنب مى شوند ، اگر چه منى بيرون نيايد ، و بنابر احتياط واجب در جماع با مرد جمع كند بين غسل و وضو در صورتى كه قبلا وضو نداشته باشد وگرنه غسل كفايت مى كند ، و در حكم مذكور فرقى نيست بين بالغ و نابالغ و عاقل و مجنون و قاصد و غير قاصد.
شك در دخول به اندازه ختنه گاه
مسأله ۳۵۶ ـ اگر شكّ كند كه به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه ، غسل بر او واجب نيست.
وطى حيوان
مسأله ۳۵۷ ـ اگر حيوانى را وطى كند ـ يعنى با او نزديكى نمايد ـ و منى از او بيرون آيد غسل تنها كافى است ، و اگر منى بيرون نيايد ، چنانچه پيش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها كافى است ، و اگر وضو نداشته احتياط واجب آن است كه غسل كند و وضو هم بگيرد.
شك در خروج منی
مسأله ۳۵۸ ـ اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد ، يا انسان شكّ كند كه منى از او بيرون آمده يا نه غسل بر او واجب نيست.
نزديكى كردن براى كسى كه نمىتواند غسل كند
مسأله ۳۵۹ ـ كسى كه نمى تواند غسل كند ولى تيمّم برايش ممكن است ، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مى تواند با زن خود نزديكى كند.
نماز كسى كه غسل جنابت نكرده
مسأله ۳۶۰ ـ اگر در لباس خود منى ببيند و بداند كه از خود اوست و براى آن غسل نكرده ، بايد غسل كند ، ونمازهايى را كه يقين دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده ، اگر در وقت است اعاده كند ، و اگر بعد از وقت است قضا نمايد ، و امّا نمازهايى را كه احتمال مى دهد پيش از بيرون آمدن آن منى خوانده ، اعاده و قضاء ندارد.
