وسواس در كارهاى وضو و شرايط آن
مسأله ۳۰۵ ـ كسى كه در كارهاى وضو و شرايط آن خيلى شكّ مى كند ، در صورتى كه به حدّ وسواس برسد بايد به شكّ خود اعتنا نكند.
شك در باطل شدن وضو و حكم كسى كه از بول استبراء نكرده
مسأله ۳۰۶ ـ اگر شكّ كند كه وضوى او باطل شده يا نه ، بنا مى گذارد كه وضوى او باقى است ، ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد ، و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگرى ، وضوى او باطل است.
شك در اينكه وضو گرفته يا نه
مسأله ۳۰۷ ـ كسى كه شكّ دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.
كسى كه نمىداند وضو جلوتر بوده یا حدث
مسأله ۳۰۸ ـ كسى كه مى داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده ـ مثلا بول كرده ـ اگر نداند كدام جلوتر بوده ، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد ، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد ، و اگر بعد از نماز است نمازى كه خوانده صحيح است در صورتى كه علم نداشته باشد كه در حال شروع به نماز غافل بوده ، ولى براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.
کسی که بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده يا شك در آن كند
مسأله ۳۰۹ ـ اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين كند كه بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده است ، چنانچه رطوبت جاهايى كه پيش از آن است به جهت طول مدّت خشك شده ، بايد دوباره وضو بگيرد ، و اگر خشك نشده يا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشك شده ، بايد جايى را كه نشسته يا مسح نكرده و آنچه بعد از آن است بشويد يا مسح كند ، و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جايى شكّ كند بايد به همين دستور عمل نمايد.
شك بعد از نماز كه وضو گرفته يا نه
مسأله ۳۱۰ ـ اگر بعد از نماز شكّ كند كه وضو گرفته يا نه ، در صورتى كه علم به غفلت در حال شروع نماز نداشته باشد نمازش صحيح است ، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.
شك در بین نماز كه وضو گرفته يا نه
مسأله ۳۱۱ ـ اگر در بين نماز شكّ كند كه وضو گرفته يا نه ، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد و نماز را به جا آورد.
شك در اینکه وضوى او قبل از نماز باطل شده يا بعد از نماز
مسأله ۳۱۲ ـ اگر بعد از نماز بداند كه وضوى او باطل شده ولى شكّ كند كه بعد از نماز باطل شده يا قبل از آن ، نمازى كه خوانده صحيح است.
كسى كه بول یا غائط او پی در پی و تا آخر وقت، مهلت نماز پيدا میكند
مسأله ۳۱۳ ـ اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره مى ريزد ، يا نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند ، چنانچه يقين دارد كه از اوّل وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى كند ، بايد وضو و نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مى كند انجام دهد ، و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب وضو و نماز است بايد در وقتى كه مهلت دارد فقط كارهاى واجب وضو و نماز را به جا آورد و كارهاى مستحبّ را ترك نمايد.
مسلوس و مبطونی که براى نماز مهلتى پيدا نمىكند
مسأله ۳۱۴ ـ اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى كند و در بين نماز يك يا چند دفعه بول يا غائط از او خارج مى شود ، اگر همان نماز را با يك وضو بخواند كفايت مى كند هر چند احتياط مستحبّ اين است كه هر وقت بول يا غائط از او خارج شد در فاصله اى كه موالات بهم نخورد ، وضو بگيرد و بقّيه نماز را بخواند.
کفایت یک وضوی مسلوس و مبطون براى چند نماز
مسأله ۳۱۵ ـ كسى كه بول يا غائط پى درپى از او خارج مى شود يك وضو براى چندين نماز او كافيست ، مگر اين كه مُحدِث به حدث ديگرى گردد ، و بهتر آن است كه براى هر نماز يك وضو بگيرد ، و براى به جا آوردن سجده و تشهّد فراموش شده و نماز احتياط ، وضوى ديگر لازم نيست.
فوری نبودن نماز مسلوس و مبطون بعد از وضو
مسأله ۳۱۶ ـ كسى كه بول يا غائط پى درپى از او خارج مى شود ، لازم نيست بعد از وضو فوراً نماز بخواند ، اگر چه احتياط مستحبّ اين است كه بعد از وضو فوراً نماز بخواند.
مسّ کردن مسلوس و مبطون نسبت به آنچه بر محدث حرام است
مسأله ۳۱۷ ـ كسى كه بول يا غائط پى درپى از او خارج مى شود بعد از وضو بنابر احتياط مستحبّ از مسّ آنچه كه مسّ آن بر مُحدِث حرام است اجتناب نمايد.
مسلوس و مبطون نسبت به نجاست لباس و بدن در حال نماز
مسأله ۳۱۸ ـ كسى كه بول او قطره قطره مى ريزد ، بايد براى نماز به وسيله كيسه اى كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى كند خود را حفظ نمايد ، و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد ، مگر در صورتى كه موجب حرج باشد.
و در صورتى كه جمع ما بين ظهر و عصر يا مغرب و عشاء مى كند ، شستن بين دو نماز لازم نيست ، و نيز كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند ، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد ، و احتياط واجب آن است كه براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد ، مگر در صورتى كه موجب حرج باشد.
مسلوس و مبطون نسبت به جلوگيرى از خارج شدن بول يا غائط
مسأله ۳۱۹ ـ كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كند ، در صورتى كه ممكن باشد و موجب حرج نباشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول يا غائط جلوگيرى نمايد ، و در صورتى كه مرض او به آسانى معالجه شود بايد خود را معالجه نمايد.
نمازهايى كه مسلوس و مبطون در اين حال خوانده است
مسأله ۳۲۰ ـ كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كند ، بعد از آن كه مرض او خوب شد لازم نيست نمازهايى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد ، ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
كسى كه نمىتواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند
مسأله ۳۲۱ ـ اگر كسى مرضى دارد كه نمى تواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند ، بايد به وظيفه كسانى كه نمى توانند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كنند عمل نمايد.
