سایت رسمی دفتر حضرت آيت الله العظمى وحيد خراسانى

شرایط سر بريدن حيوان

مسأله ۲۶۵۸ ـ سربريدن حيوان شرايطى دارد:
(اوّل) كسى كه سر حيوان را مى برد بايد مسلمان باشد ، چه مرد باشد و چه زن ، و بچّه مسلمان هم اگر مميّز باشد ـ يعنى خوب و بدرا بفهمد ـ مى تواند سر حيوان را ببرد ، و اگر كفّار و نواصب و خوارج و غلاتى كه محكوم به كفرند مانند قائلين به الوهيّت أميرالمؤمنين (عليه السلام) سر حيوان را ببرند، آن حيوان حلال نمى شود.
(دوم) سر حيوان را با چيزى ببرند كه از آهن باشد ، ولى چنانچه آهن پيدا نشود ، با چيز تيزى كه چهار رگ آن را جدا كند مانند شيشه و سنگ تيز مى شود سر آن را بريد ، ولى بنابر احتياط واجب بايد طورى باشد كه اگر سر حيوان را نبرند ، مى ميرد ، يا ضرورتى مقتضى سر بريدنش باشد.
(سوم) در هنگام سر بريدن جلو بدن حيوان رو به قبله باشد، و كسى كه مى داند بايد رو به قبله سر ببرد ، اگر عمداً حيوان را رو به قبله نكند حيوان حرام مى شود ، ولى اگر فراموش كند ، يا مسأله را نداند ، يا قبله را اشتباه كند ، يا نداند قبله كدام طرف است ، يا نتواند حيوان را رو به قبله كند و ناچار از تذكيه آن باشد ، اشكال ندارد.
(چهارم) وقتى مى خواهد سر حيوان را ببرد ، يا كارد به گلويش بگذارد به نيّت سربريدن ، نام خدا را ببرد ، و همين قدر كه بگويد «بِسْمِ اللهِ» ، يا «اللهُ اَكْبَر» و مانند آن از اذكار كفايت مى كند ، بلكه گفتن «الله» تنها هم كافيست ، و اگر بدون قصد سربريدن نام خدا را ببرد ، آن حيوان پاك نمى شود و گوشت آن هم حرام است ، ولى اگر از روى فراموشى نام خدارا نبرد ، اشكال ندارد ، و احتياط مستحبّ آن است كه هر وقت يادش بيايد نام خدارا ببرد و بگويد: «بِسْمِ اللهِ عَلى اَوَّلِهِ وَ (عَلى) آخِرِه».
(پنجم) حيوان بعد از سربريدن حركتى بكند ، اگرچه مثلا چشم يا دُم خود را حركت دهد ، يا پاى خودرا به زمين زند ، و اين حكم در صورتى است كه زنده بودن آن حيوان در حال ذبح مشكوك باشد ، وگرنه لزومى ندارد ، و نيز واجب است كه به اندازه معمول و متعارف نسبت به آن حيوان خون از بدنش بيرون آيد.
(ششم) آن كه بنابر احتياط واجب سر حيوان را در غير پرندگان پيش از بيرون آمدن روح از بدنش جدا نكند ، بلكه خود اين كار حتّى در پرندگان محلّ اشكال است ، ولى اگر از روى غفلت يا به جهت تيزى چاقو سر جدا شود اشكال ندارد.
و همچنين بنا بر احتياط واجب رگ سفيدى را كه از مهره هاى گردن تا دم حيوان امتداد دارد و آن را نخاع مى گويند ، عمداً قطع نكند.
(هفتم) آن كه بنابر احتياط واجب كشتن از مذبح باشد و از قفا نباشد و همچنين بنابر احتياط واجب جايز نيست كارد را زير رگها فرو نموده و به طرف جلو آنها را قطع كند.