تعريف كفالت و كفيل
مسأله ۲۳۷۵ ـ كفالت آن است كه انسان متعهّد شود هر وقت طلبكار بدهكار را خواست به او تسليم كند ، و به كسى كه اين طور متعهّد مى شود كفيل مى گويند.
تحقق كفالت به هر لفظى يا عملى كه به طلبكار بفهماند
مسأله ۲۳۷۶ ـ كفالت در صورتى صحيح است كه كفيل به هر لفظى ـ اگرچه عربى نباشد ـ يا به عملى به طلبكار بفهماند كه من متعهّدم هر وقت بدهكار خودرا بخواهى به تو تسليم كنم ، و طلبكار يا ولىّ او هم قبول نمايد.
شرايط كفيل
مسأله ۲۳۷۷ ـ كفيل بايد عاقل و بالغ باشد ، و بايد سفيه و مفلس نباشد در صورتى كه مستلزم تعهّد به مال باشد ، مگر با اذن يا اجازه ولىّ سفيه و طلبكاران مفلس ، و اورا بر كفالت به ناحقّ اكراه نكرده باشند ، و بتواند كسى را كه كفيل او شده حاضر نمايد.
اموری که كفالت را بهم مىزند
مسأله ۲۳۷۸ ـ يكى از پنج چيز كفالت را بهم مى زند:
اوّل: كفيل بدهكار را به طلبكار تسليم نمايد ، يا بدهكار خودش را تسليم كند ، يا شخص ديگرى اورا تسليم نمايد و طلبكار هم قبول كند.
دوم: طلب طلبكار داده شود.
سوم: طلبكار از طلب خود بگذرد ، يا به ديگرى به بيع يا صلح يا حواله و مانند اينها منتقل كند.
چهارم: بدهكار بميرد. پنجم: طلبكار كفيل را از كفالت آزاد كند.
كسى که به زور يا به حيله اى بدهكار را از دست طلبكار رها كند
مسأله ۲۳۷۹ ـ اگر كسى به زور يا به حيله اى بدهكاررا از دست طلبكار رها كند ، چنانچه طلبكار دسترسى به او نداشته باشد ، كسى كه بدهكار را رها كرده بايد اورا به طلبكار تسليم كند ، و اگر تسليم نكرد بايد طلب او را بپردازد.
