تعريف جبيره
چيزى كه با آن زخم و شكسته را مى بندند ، و دوايى كه روى زخم و مانند آن مى گذارند جبيره ناميده مى شود.
زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دستها باز است و آب ضرر ندارد
مسأله ۳۳۰ ـ اگر در يكى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شكستگى باشد ، چنانچه روى آن باز است و آب ضرر ندارد بايد به طور معمول وضو گرفت.
زخم يا دمل يا شكستگى باز است ولی آب ضرر دارد
مسأله ۳۳۱ ـ اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دستهاست و روى آن باز است و آب ريختن روى آن ضرر دارد ، چنانچه كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد ، بايد در شكستگى دست تر بر آن بكشد ، و همچنين بنابر احتياط واجب در زخم و دمل ، و احتياط مستحبّ آن است كه بعد پارچه پاكى روى آن بگذارد و دست تر را روى پارچه هم بكشد ، و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم و شكستگى نجس است و نمى شود آب كشيد ، در مورد زخم بايد اطراف آن را به طورى كه در وضو گذشت از بالا به پايين بشويد و تيمّم لازم نيست ، و احتياط مستحبّ آن است كه پارچه پاكى روى زخم بگذارد و دست تر روى آن بكشد و تيمّم هم بنمايد.
و امّا در شكستگى بايد تيمّم نمايد و بنابر احتياط واجب وضو نيز گرفته و پارچه پاكى روى آن بگذارد و روى پارچه را با دست تر بكشد.
زخم يا دمل يا شكستگى در محل مسح سر يا پاهاست و روى آن باز است
مسأله ۳۳۲ ـ اگر زخم يا دمل يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاهاست و روى آن باز است ، چنانچه نتواند آن را مسح كند ـ به اين معنى كه مثلاً زخم تمام محلّ مسح را گرفته باشد ، يا آن كه از مسح جاهاى سالم نيز متمكّن نباشد ـ بنابر احتياط واجب بين وضو ـ به اين ترتيب كه پارچه پاكى روى آن بگذارد و روى پارچه را با ترى آب وضو كه در دست مانده مسح كند ـ و تيمّم جمع كند.
زخم يا دمل يا شكستگى بسته باشد و باز كردن آن مشقت ندارد و آب ضرر ندارد
مسأله ۳۳۳ ـ اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته باشد ، چنانچه باز كردن آن مشقّت ندارد و آب هم براى آن ضرر ندارد ، بايد باز كند و وضو بگيرد ، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد ، يا جلوى سر و روى پاها باشد.
زخم يا دمل يا شكستگى بسته باشد و باز كردن آن مشقت دارد يا آب ضرر دارد
مسأله ۳۳۴ ـ اگر زخم يا دمل يا شكستگى كه بسته است در صورت يا دستها باشد ، چنانچه باز كردن يا ريختن آب روى آن ضرر و يا مشقّت دارد ، بايد مقدارى را كه ضرر و مشقّت ندارد از اطراف شسته و روى جبيره را مسح نمايد.
زخم بسته باشد و نمىشود روى زخم را باز كرد
مسأله ۳۳۵ ـ اگر نمى شود روى زخم را باز كرد ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته پاك است ، و رساندن آب به زخم ممكن است و ضرر و مشقّت ندارد ، بايد آب را به روى زخم با رعايت ترتيب ـ و در صورت بنابر احتياط ـ برساند ، ولى اگر جبيره در صورت باشد و رساندن آب با رعايت ترتيب ممكن نباشد بنابر احتياط بين شستن و مسح با مراعات ترتيب جمع كند ، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته نجس است ، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم ممكن باشد و ضرر و مشقّت نداشته باشد ، بايد آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند.
و در صورتى كه رساندن آب به روى زخم ممكن نيست يا ضرر يا مشقّت دارد ، يا زخم نجس است و نمى شود آن را آب كشيد ، يا ضرر يا مشقّت دارد ، بايد اطراف زخم را بشويد ، و اگر جبيره پاك است روى آن را مسح كند ، و اگر جبيره نجس است يا نمى شود روى آن را دست تر كشيد ، در صورتى كه ممكن است پارچه پاكى را روى آن بگذارد ، و بنابر احتياط واجب جمع كند بين تيمّم و مسح بر آن پارچه ـ و حتّى الامكان پارچه را به گونه اى بگذارد كه جزء جبيره حساب شود ـ و در صورتى كه گذاشتن پارچه يا مسح بر آن ممكن نباشد ، بنابر احتياط واجب اطراف آن را به طورى كه در وضو گذشت بشويد و تيمّم هم بنمايـد.
جبيره تمام يك عضو را گرفته باشد
مسأله ۳۳۶ ـ اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد ، احتياط واجب آن است كه جمع كند بين وضوى جبيره اى و تيمّم.
جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد
مسأله ۳۳۷ ـ اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد ، بنابر احتياط واجب جمع كند بين وضوى جبيره و تيمّم.
مسح كسى كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد
مسأله ۳۳۸ ـ كسى كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد ، و در موقع وضو دست تر روى آن كشيده است ، سر و پا را با همان رطوبت مسح كند.
جبيره پهناى روى پا را گرفته ولى مقدارى از درازاى روى پا باز است
مسأله ۳۳۹ ـ اگر جبيره تمام پهناى روى پا را گرفته ولى مقدارى از طرف انگشتان و مقدارى از طرف بالاى پا كه مسحش واجب است باز است ، بايد جاهايى كه باز است روى پا را ، و جايى كه جبيره است روى جبيره را مسح كند.
در هر عضو چند جبيره باشد
مسأله ۳۴۰ ـ اگر در صورت يا دستها چند جبيره باشد ، بايد بين آنها را بشويد ، و اگر جبيره ها در سر يا روى پاها باشد ، بايد بين آنها را مسح كند ، و در جاهايى كه جبيره است بايد به دستور جبيره عمل نمايد.
جبيره بيشتر از معمول، اطراف زخم را گرفته
مسأله ۳۴۱ ـ اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن بدون مشقّت ممكن نيست ، بنابر احتياط واجب وضوى جبيره بگيرد و تيمّم هم بنمايد ، و اگر برداشتن زايد از معمول جبيره بدون مشقّت ممكن است ، بايد آن را بردارد ، پس اگر زخم در صورت يا دستهاست آن قسمت را بشويد ، و اگر در سر يا روى پاهاست و مسحش واجب است ، آن را مسح كند و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل نمايد.
زخم و شكستگى نيست ولى آب ضرر دارد
مسأله ۳۴۲ ـ اگر در اعضاى وضو زخم و جراحت و شكستگى نيست ولى به جهت ديگرى آب براى آنها ضرر دارد بايد تيمّم كند.
رگ زده و آب ضرر دارد يا خون آن بند نمىآيد
مسأله ۳۴۳ ـ اگر جايى از اعضاى وضو را رگ زده است و نمى تواند آن را از جهت ضرر بشويد ، حكم آن حكم زخم و جراحت است كه در مسائل قبل گذشت ، و اگر براى جهت ديگرى مثل بند نيامدن خون نمى تواند آن را بشويد بايد تيمّم كند.
چيزى چسبيده كه برداشتن آن ممكن نيست يا حرجى است
مسأله ۳۴۴ ـ اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده است كه برداشتن آن ممكن نيست يا موجب حرج است بنابر احتياط واجب جمع كند بين وضو يا غسل جبيره اى و تيمّم.
غسل جبيرهاى در غير از غسل ميت
مسأله ۳۴۵ ـ در غير غسل ميّت از ساير اغسال ، غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است ، و بنابر احتياط واجب آن را ترتيبى به جا آورد ، ولى اگر در بدن زخم يا دمل باشد ـ چه محلّ مجبور باشد و چه مكشوف ـ هرچند براى تخيير بين غسل و تيمّم وجهى هست ، امّا احتياط واجب آن است كه غسل كند ، و اگر شكستگى باشد حكم آن و حكم موضع شكسته و زخم و دمل در غسل همان است كه در صورت و دستها در وضو گذشت.
تيمم جبيرهاى
مسأله ۳۴۶ ـ كسى كه وظيفه او تيمّم است اگر در بعضى از جاهاى تيمّم او زخم يا دمل يا شكستگى باشد ، بايد به دستور وضوى جبيره اى تيمّم جبيره اى نمايد.
وضو يا غسل جبيرهاى در اوّل وقت نماز
مسأله ۳۴۷ ـ كسى كه بايد با وضو يا غسل جبيره اى نماز بخواند ، چنانچه بداند كه تا آخر وقت عذر او بر طرف نمى شود ، مى تواند در اول وقت نماز بخواند ، ولى اگر اميد دارد كه تا آخر وقت عذر او بر طرف شود بهتر آن است كه صبر كند و چنانچه عذر او بر طرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو يا غسل جبيره اى به جا آورد ، و در صورتى كه اول وقت نماز خواند و تا آخر وقت عذرش بر طرف شد ، بايد وضو گرفته يا غسل كرده و نماز را اعاده نمايد.
مریضى که موى چشم خود را چسبانده يا آب براى آن ضرر دارد
مسأله ۳۴۸ ـ اگر انسان براى مرضى كه در چشم اوست ، موى چشم خود را بچسباند ، يا از جهت درد چشم آب براى آن ضرر داشته باشد بايد تيمّم نمايد.
كسى كه نمىداند وظيفه او تيمم است يا وضوى جبيره
مسأله ۳۴۹ ـ كسى كه نمى داند وظيفه اش تيمّم است يا وضوى جبيره اى ، بايد احتياط كند به جمع بين وضو و تيمّم.
نمازهايى را كه انسان با وضوى جبيرهاى خوانده
مسأله ۳۵۰ ـ نمازهايى را كه انسان با وضوى جبيره اى خوانده و تا آخر وقت عذرش مستمر بوده ، صحيح است و مى تواند با آن وضو نمازهاى بعدى را در صورتى كه در تمام وقت عذرش مستمر باشد به جا آورد ، وهرگاه عذرش بر طرف شد براى نمازهاى بعد بنابر احتياط واجب وضو بگيرد.
