كسى به نمازگزار غلط سلام كند
مسأله ۱۱۵۲ ـ اگر كسى به نمازگزار غلط سلام كند به طورى كه سلام حساب شود ، جواب او واجب و بنابر احتياط بايد به طور صحيح باشد ، ولى اگر به طورى باشد كه سلام حساب نشود جواب او جايز نيست.
سلام از روى مسخره يا شوخى و سلام غير مسلمان
مسأله ۱۱۵۳ ـ جواب سلام كسى كه از روى مسخره يا شوخى سلام مى كند واجب نيست ، و جواب سلام مرد و زن غير مسلمان بنابر احتياط واجب است ، و در جواب اكتفا كند به كلمه (سَلام) يا كلمه (عَلَيْك) هر چند احوط آن است كه به كلمه (عَلَيْك) جواب بگويد.
جواب كسى که به عدهاى سلام كند
مسأله ۱۱۵۴ ـ اگر كسى به عدّه اى سلام كند ، جواب سلام او بر همه آنان واجب است ، ولى اگر يكى از آنها جواب دهد كافيست.
كسى که به عدهاى سلام كند ولی غیر آنها جواب او را بدهد
مسأله ۱۱۵۵ ـ اگر كسى به عدّه اى سلام كند و كسى كه سلام كننده قصد سلام دادن به او را نداشته ، جواب دهد ، جواب سلام او از ديگران ساقط نمى شود.
شک نمازگزار در اینکه سلام كننده قصد او را هم داشته یا نه
مسأله ۱۱۵۶ ـ اگر به عدّه اى سلام كند ، و كسى كه بين آنها مشغول نماز است شكّ كند كه سلام كننده قصد سلام كردن به او را هم داشته يا نه ، نبايد جواب بدهد ، و همچنين است اگر بداند قصد او را هم داشته ، ولى ديگرى جواب سلام را بدهد ، امّا اگر بداند قصد او را هم داشته و ديگرى جواب ندهد ، بايد جواب او را بگويد.
مواردى كه سفارش به سلام شده
مسأله ۱۱۵۷ ـ سلام كردن مستحبّ است ، و در اخبار سفارش شده است كه سواره به پياده ، و ايستاده به نشسته ، و كوچكتر به بزرگتر سلام كند.
دو نفری که با هم به يكديگر سلام كنند
مسأله ۱۱۵۸ ـ اگر دو نفر با هم به يكديگر سلام كنند ، بنا بر احتياط بايد هر يك جواب سلام ديگرى را بدهد.
جواب سلام را بهتر از سلام گفتن
مسأله ۱۱۵۹ ـ در غير نماز ، مستحبّ است جواب سلام را بهتر از سلام بگويد ، مثلا اگر كسى گفت (سَلامٌ عَلَيْكُمْ) در جواب بگويد (سَلامٌ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّه).
(هفتم) خنده ی با صدا کردن
(هفتم) (از مبطلات نماز) خنده با صدا و عمدى است ، مگر اين كه جاهل قاصر باشد ، و چنانچه عمداً بى صدا يا سهواً با صدا بخندد ، نمازش اشكال ندارد.
کسی که براى جلوگيرى از صداى خنده حالتش تغيير كند
مسأله ۱۱۶۰ ـ اگر براى جلوگيرى از صداى خنده حالتش تغيير كند مثلا رنگش سرخ شود لازم نيست نمازش را دوباره بخواند ، مگر آن كه مانع ديگرى پيدا شود ، مثل آن كه از صورت نمازگزار خارج شود.
(هشتم) براي كار دنيا عمداً گريه كردن
(هشتم) ( از مبطلات نماز ) بنابر احتياط واجب آن است كه براى كار دنيا عمداً گريه كند ، مگر اين كه جاهل قاصر باشد، و اگر از ترس خدا يا براى آخرت گريه كند از بهترين اعمال است.
(نهم) كارى كه صورت نماز را به هم بزند
(نهم) (از مبطلات نماز) كارى است كه صورت نماز را به هم بزند به طورى كه عرفاً نگويند نماز مى خواند ـ مثل به هوا پريدن و مانند آن ـ عمداً باشد يا از روى فراموشى ، ولى كارى كه صورت نماز را به هم نزند ، مثل اشاره كردن به دست اشكال ندارد.
test
سكوت طولانى در نماز
مسأله ۱۱۶۱ ـ اگر در بين نماز به قدرى ساكت بماند كه نگويند نماز مى خواند ، نمازش باطل مى شود.
شك در اینکه صورت نماز به هم خورده يا نه
مسأله ۱۱۶۲ ـ اگر در بين نماز كارى انجام دهد ، يا مدّتى ساكت شود ، و در اثر آن شكّ كند كه صورت نماز به هم خورده يا نه ، بايد نمازش را اعاده كند ، هر چند احتياط مستحبّ اين است كه نماز را تمام كرده و دوباره بخواند.
(دهم) خوردن و آشاميدن و آب خوردن در نماز وتر
(دهم) (از مبطلات نماز) خوردن و آشاميدن است ، كه اگر در نماز طورى بخورد يا بياشامد كه نگويند نماز مى خواند ـ عمداً باشد يا از روى فراموشى ـ نمازش باطل مى شود ، امّا اگر طورى باشد كه بگويند نماز مى خواند ، چنانچه عمداً باشد ، نماز بنابر احتياط باطل مى شود ، ولى اگر جاهل قاصر يا از روى فراموشى باشد ، نمازش اشكال ندارد.
و كسى كه مى خواهد روزه بگيرد ، اگر پيش از اذان صبح ، نماز وتر بخواند ، و تشنه باشد ، چنانچه بترسد كه اگر نماز را تمام كند صبح شود ، در صورتى كه آب رو به روى او در دو يا سه قدمى باشد مى تواند در بين نماز آب بياشامد ، امّا بايد كارى كه نماز را باطل مى كند ، مثل روگرداندن از قبله انجام ندهد.
فرو بردن غذاى باقيمانده در دهان يا لاى دندانها
مسأله ۱۱۶۳ ـ اگر در بين نماز ، غذايى را كه در دهان يا لاى دندانها مانده فرو ببرد ، نمازش باطل نمى شود ، و نيز اگر قند يا شكر و مانند اينها در دهان مانده باشد و در حال نماز كم كم آب شود و فرو رود اشكال ندارد.
(يازدهم) شك در نماز دو ركعتى و سه ركعتى، و دو ركعت اول چهار ركعتى
(يازدهم) (از مبطلات نماز) شكّ در ركعتهاى نماز دو ركعتى ـ مانند نماز صبح و نماز مسافر ـ يا سه ركعتى ، يا در دو ركعت اوّل نمازهاى چهار ركعتى است ، در صورتى كه نماز گزار در حال شكّ باقى بماند.
(دوازدهم) كم و زياد كردن عمدى در نماز
(دوازدهم) (از مبطلات نماز) آن است كه ركن نماز را عمداً يا سهواً كم كند ، يا چيزى را كه ركن نيست عمداً كم يا زياد نمايد ، مگر اين كه جاهل قاصر باشد ، و اگر ركوع يا دو سجده از يك ركعت را عمداً يا سهواً زياد كند ، نمازش باطل مى شود ، ولى زياد كردن تكبيرة الاحرام سهواً مبطل نماز نيست ، و بطلان نماز به زيادى عمدى آن از جاهل قاصر محلّ اشكال است.
شك در انجام كارى كه نماز را باطل مىكند بعد از نماز
مسأله ۱۱۶۴ ـ اگر بعد از نماز شكّ كند كه در بين نماز كارى كه نماز را باطل مى كند انجام داده يا نه ، نمازش صحيح است.
تعريف آب مضاف و مطلق و اقسام آن
مسأله ۱۵ ـ آب يا مطلق است يا مضاف ، آب مضاف آبى است كه آن را از چيزى بگيرند مثل آب هندوانه و گلاب ، يا با چيزى مخلوط باشد مثل آبى كه به قدرى با گل يا مانند آن مخلوط شود كه ديگر به آن آب نگويند ، و غير اينها آب مطلق است ، و آن بر پنج قسم است : (اوّل) آب كرّ ، (دوم) آب قليل ، (سوم) آب جارى ، (چهارم) آب باران ، (پنجم) آب چاه.
تطهير متنجّس با آب باران
مسأله ۳۷ ـ اگر به چيز نجسى كه عين نجاست در آن نيست يك مرتبه باران ببارد ، جايى كه باران به آن برسد پاك مى شود ، و در فرش و لباس و مانند اينها فشار لازم نيست ، ولى باريدن دو سه قطره فايده ندارد ، بلكه بايد طورى باشد كه بگويند باران مى آيد ، و بنابر احتياط واجب به اندازه اى باشد كه اگر در زمين سخت ببارد جريان داشته باشد.
ترشّح باران از عين نجاست
مسأله ۳۸ ـ اگر باران بر عين نجس ببارد و به جاى ديگر ترشّح كند ، چنانچه عين نجاست همراه آن نباشد و بو يا رنگ يا مزه آن به واسطه نجاست تغيير نكرده باشد پاك است ، پس اگر باران بر خون ببارد و ترشّح كند ، چنانچه ذرّه اى خون در آن باشد ، يا آن كه بو يا رنگ يا مزه آن به واسطه نجاست تغيير كرده باشد نجس مى باشد.
آبى كه از ناودان سقفى مىريزد كه عين نجس روی آن سقف است
مسأله ۳۹ ـ اگر بر سقف عمارت يا روى بام آن عين نجاست باشد ، تا وقتى كه باران بر بام مى بارد آبى كه به چيز نجس رسيده و از سقف يا ناودان مى ريزد پاك است ، ولى بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد آبى كه مى ريزد به چيز نجس رسيده است ، نجس مى باشد.
تطهير زمين نجس و جائی كه زير سقف است با آب باران
مسأله ۴۰ ـ زمين نجسى كه باران بر آن ببارد پاك مى شود ، و اگر باران بر زمين جارى شود و در حال باريدن به جاى نجسى كه زير سقف است برسد ، آن را نيز پاك مى كند.
پاك شدن خاك نجس با آب باران
مسأله ۴۱ ـ خاك نجسى كه آب باران به وصف اطلاق به اجزاى آن برسد پاك مى شود ، هر چند به واسطه باران گل شود.
تطهير با آب بارانى كه در جائى جمع شده هنگام بارش باران
مسأله ۴۲ ـ هرگاه آب باران در جايى جمع شود اگر چه كمتر از كرّ باشد ، چنانچه موقعى كه باران مى آيد چيز نجسى را در آن بشويند و آب به واسطه نجاست بو يا رنگ يا مزه اش تغيير نكند ، آن چيز نجس پاك مى شود.
تطهير زمين نجسى كه روى آن فرش پاکی است كه بر آن باران ببارد
مسأله ۴۳ ـ اگر بر فرش پاكى كه روى زمين نجس است باران ببارد و باران به زمين نجس برسد ، فرش نجس نمى شود و زمين هم پاك مى گردد.
گودال آبى كه بعد از ايستادن باران، نجاستى به آن برسد
مسأله ۴۴ ـ اگر آب باران در گودالى جمع شود و كمتر از كرّ باشد ، چنانچه بعد از ايستادن باران نجاستى به آن برسد نجس مى شود.
ملاقات نجاست با آب چاه
مسأله ۴۵ ـ آب چاهى كه از زمين مى جوشد اگر چه كمتر از كرّ باشد ، چنانچه نجاست به آن برسد ، تا وقتى كه بو يا رنگ يا مزه آن به واسطه نجاست تغيير نكرده پاك است ، ولى مستحبّ است پس از رسيدن بعضى از نجاستها ، مقدارى كه در كتابهاى مفصّل گفته شده از آب آن بكشند.
تطهير آب چاهى كه نجس شده
مسأله ۴۶ ـ اگر نجاستى در چاه بريزد و بو يا رنگ يا مزه آب آن را تغيير دهد ، چنانچه تغيير آب چاه از بين برود پاك مى شود ، و احتياط مستحبّ اين است كه با آبى كه از چاه مى جوشد مخلوط گردد.
