ناخن گرفتن
بر محرم حرام است كه ناخن خود ـ اگرچه بعض آن ـ را بگيرد، مگر اين كه از باقى ماندن ناخن به اذيّت باشد، كه در اين صورت قطع آن جايز است.
کفارة گرفتن ناخن یا قسمتی از آن
مسأله ۲۷۱ ـ كفّاره گرفتن هر ناخن يك مدّ از طعام ـ گندم، جو، برنج و مانند آن ـ است، و كفّاره گرفتن آن در صورت اذيّت شدن به بقاى آن، يك مشت از طعام است، و ثبوت كفّاره براى گرفتن بعض يك ناخن محلّ اشكال است.
و كفّاره گرفتن ناخنهاى دو دست و دو پا در يك مجلس، يك گوسفند، و كفّاره گرفتن ناخنهاى دست در يك مجلس و ناخنهاى پا در مجلس ديگر دو گوسفند است.
و ثبوت كفّاره در موارد ذكر شده، در صورتى است كه گرفتن ناخن با علم و عمد باشد، ولى در صورت جهل و يا فراموشى و يا اشتباه كفّاره اى بر شخص نيست.
ناخن گرفتن به استناد فتوای مجتهد وقتی موجب خون آمدن گردد و کفاره بر فتوا دهنده
مسأله ۲۷۲ ـ اگر محرم به استناد فتواى كسى كه فتوا به جواز ناخن گرفتن داده است، ناخن خود را بگيرد و موجب خون آمدن گردد، بنابر مشهور بين فقها (اعلى اللّه مقامهم) بر فتوا دهنده واجب است يك گوسفند كفّاره دهد، و احتياط واجب آن است كه به نظر مشهور عمل شود.
