سایت رسمی دفتر حضرت آيت الله العظمى وحيد خراسانى

آداب طواف

۱ ـ در روايت صحيحى از امام صادق ((عليه السلام)) نقل شده است كه فرمود: «هفت شوط به دور خانه خدا طواف كن، و در حال طواف بگو: اَللَّهُمَّ اِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي يُمْشَى بِهِ عَلىَ طَلَلِ الْمَاءِ كَما يُمْشَى بِهِ عَلَى جُدَدِ الاَْرْضِ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي يَهْتَزُّ لَهُ عَرْشُكَ وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي تَهْتَزُّ لَهُ أَقْدامُ مَلائِكَتِكَ وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعاكَ بِهِ مُوسَى مِنْ جَانِبِ الطُّورِ فَأسْتَجَبْتَ لَهُ وَ أَلْقَيْتَ عَلَيْهِ مَحَّبةً مِنْكَ وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي غَفَرْتَ بِهِ لِمُحَمَّد (صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ أَتْمَمْتَ عَلَيْهِ نِعْمَتَكَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذا وَ كَذا».
و به جاى «كذا و كذا» آنچه را از دعا دوست دارى بگو.
و هر وقت در طواف به در كعبه رسيدى، بر پيغمبر ((صلى الله عليه وآله وسلم)) درود فرست، و در بين ركن يمانى و حجرالاسود بگو: «رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ»
و در حال طواف بگو: «اَللَّهُمَّ إنِّي إِلَيْكَ فَقِيرٌ، وَ إنِّي خائِفٌ مَسْتَجِيْرٌ فَلا تُغَيِّرْ جِسْمِى وَ لاتُبَدِّلْ اِسْمِي»
۲ ـ و از امام صادق ((عليه السلام)) روايت شده كه فرموده است: «هرگاه على بن الحسين ((عليه السلام)) به حجر اسماعيل((عليه السلام)) مى رسيد، پيش از آن كه به ناودان برسد سر خود را بلند مى كرد و سپس مى گفت: اَللَّهُمَّ أَدْخِلْنِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَ أَجِرْنِي بِرَحْمَتِكَ مِنَ النَّارِ وَ عافِنِي مِنَ السُّقْمِ وَ أَوْسِعْ عَلَىَّ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلالِ وَ ادْرَأْ عَنِّى شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الإنْسِ وَ شَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ».
۳ ـ و در روايت صحيحى آمده است كه امام صادق((عليه السلام)) پس از گذشتن از حجر اسماعيل((عليه السلام)) وقتى كه به پشت كعبه رسيد گفت: «يا ذَا المَنِّ وَ الطَّوْلِ وَ الجُوْدِ و الْكَرَمِ إنَّ عَمَلِي ضَعِيفٌ فَضاعِفْهُ لِي وَ تَقَبَّلْهُ مِنِّى إنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ».
۴ ـ و روايت شده كه حضرت رضا ((عليه السلام)) وقتى به نقطه محاذى ركن يمانى رسيد، ايستاد و دستهاى خود را بلند كرد و بعد گفت: «يا اللّهُ يا وَلِيَّ الْعَافِيَةِ وَ يا خالِقَ العَافِيَةِ وَ يا رَازِقَ الْعَافِيَةِ وَ الْمُنْعِمَ بالْعَافِيَةِ وَ الْمَنّانَ بالعَافِيَةِ وَ الْمُتَفَضِّلِ بَالْعَافِيَةِ عَلىَّ وَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ يا رَحْمنَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ رَحِيمَهُما صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ ارْزُقْنا العَافِيَةَ وَ دَوَامَ العَافِيَةِ وَ تَمامَ العَافِيَةِ و شُكْرَ العَافِيَةِ فِي الدُّنْيا وَالآخِرَةِ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ».
۵ ـ و در روايت صحيحى از امام صادق ((عليه السلام)) نقل شده كه فرمود: هرگاه از طوافت فارغ شدى، و به پشت كعبه ـ يعنى نقطه محاذى مستجار كمى پيش از ركن يمانى ـ رسيدى، دستهايت را بر ديوار كعبه پهن كن، شكم (بدن) و گونه خود را به كعبه بچسبان، و بگو: «اَللَّهُمَّ الْبَيْتُ بَيْتُكَ وَ الْعَبْدُ عَبْدُكَ وَ هَذا مَكانُ الْعائِذِ بِكَ مِنَ النَّارِ».
سپس تقصيرهايى كه از تو سرزده، در محضر خداوند متعال اقرار كن، زيرا هيچ بنده مؤمنى به گناهانش در اين جا اقرار نمى كند مگر اين كه خداوند او را مى بخشد ان شاءاللّه، و مى گويى: «اَللَّهُمَّ مِنْ قِبَلِكَ الرَّوْحُ وَ الفَرَجُ وَ العَافِيَةُ اَللَّهُمَّ إِنَّ عَمَلِي ضَعِيفٌ فَضاعِفْهُ لِي وَاغْفِرْ لِي مَا اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنِّى وَ خَفِىَ عَلَى خَلْقِكَ»
سپس به خداوند متعال از آتش جهنم پناه ببر، و آنچه دوست دارى براى خود دعا كن، سپس ركن يمانى را استلام كن، و بعد برو براى حجرالاسود.
۶ ـ و از حضرت صادق ((عليه السلام)) نقل شده كه فرموده است: (سپس استقبال كن ركن يمانى را و ركنى را كه در آن حجرالاسود است، و طواف را به آن ختم كن و بگو: «اَللَّهُمَّ قَنِّعْنِي بِما رَزَقْتَنِى وَ بَارِكْ لِي فِيمَا آتَيْتَنِي»
۷ ـ و از جمله چيزهايى كه براى طواف كننده مستحب مى باشد امور ذيل است:
(۱) در تمام شوطها همه چهار ركن كعبه را استلام كند، و اين استحباب در ركن يمانى و ركنى كه در آن حجرالاسود است، مؤكّد است، و نيز بوسيدن اين دو ركن و گذاشتن گونه بر آنها، و دعا كردن نزد ركن يمانى، مستحب مؤكّد است.
(۲) خودش را در شوط هفتم به مستجار ـ يعنى نقطه مقابل پشت درِ كعبه ـ بچسباند.
(۳) در وقت استلام حجرالاسود بگويد: «أمَانَتِي أدَّيْتُهَا وَ مِيْثاقِى تَعاهَدْتُهُ لِتَشْهَدَ لِي بِالمُوافَاةِ».
(۴) تا در مكّه است طواف را مكرر انجام دهد، از امام صادق ((عليه السلام)) روايت شده كه فرموده است: «خداوند تبارك و تعالى يكصد و بيست رحمت در اطراف كعبه قرارداده است، شصت تاى آنها براى طواف كنندگان است، و چهل تا براى نمازگزاران، و بيست تا براى كسانى كه به كعبه نگاه مى كنند».
(۵) آن كه در وقت زوال آفتاب با سر و پاى برهنه طواف كند، و قدمها را كوتاه بردارد، و چشمها را به طرف زمين اندازد، و در هر طواف بدون اين كه كسى را اذيت كند حجرالاسود را استلام كند، و ذكر خدا را از زبانش قطع نكند.
(۶) آن كه در هر شبانه روز ده طواف كند، سه تا اوّل شب سه تا آخر شب، دو تا در وقت صبح، و دوتا بعد از ظهر.
(۷) طوافهايش را در شبانه روز بشمارد.
(۸) سيصد و شصت طواف به عدد روزهاى سال انجام دهد، و اگر نتوانست سيصد و شصت شوط انجام دهد.
و مستحب است بسيار طواف كند، و نگه داشتن متاع كسى كه براى طواف رفته است مستحب است.