مورد بیتوته درمنی در شب ۱۳
عدم وجوب ماندن روز مگر به مقدار رمی جمرات و مقدار لازم در بیتوته در منی
و واجب نيست تمام شب را در آن جا بماند بلكه جايز است يا نيمه اوّل شب را در آن جا بماند به طورى كه پس از نيمه شب از آن جا خارج شود ـ و يا نيمه دوم را در آن جا بماند ـ بطورى كه در زمان نيمه شدن شب در منى باشد و خارج شدنش پس از طلوع فجر باشد، مگر كسى كه در روز دوازدهم تا فرا رسيدن شب در منى بماند، كه بايد تمام آن شب ـ شب سيزدهم ـ را تا صبح در آن جا بماند.
و كسى كه نيمه اوّل شب را در منى مانده و پس از نيمه از آن جا خارج شده، سزاوارتر آن است كه پيش از طلوع فجر وارد مكّه نشود.
کسانی که از بیتوته در منی مستثنی هستند
۱ ـ كسى كه معذور است، مانند بيمار، و پرستار بيمار، و كسى كه از ماندن در آن جا بر جان يا عِرض و ناموس يا مال خود مى ترسد، و همچنين است اگر ماندن موجب ضرر يا حرج باشد.
۲ ـ كسى كه تمام شب را در مكّه مشغول عبادت باشد، و يا اگر اوّل شب از منى خارج شده تمام باقى مانده شب را در مكّه مشغول عبادت باشد، و بجز حاجتهاى ضرورى ـ مانند خوردن و آشاميدن و مثل اين دو ـ كار ديگرى انجام ندهد.
۳ ـ كسى كه خانه خدا را طواف نموده و در عبادت خود باقى مانده، و سپس از مكّه خارج شده و از «عقبه مدنيين» گذشته باشد، كه در اين صورت مى تواند شب را در راه بماند، و لازم نيست خود را به منى برساند.
و اين سه دسته مى توانند برگشت به منى را آنقدر تأخير بيندازند كه بتوانند رمى را در روز انجام دهند.
ترک بیتوتة در منی
و احتياط واجب آن است كه دسته اوّل از سه دسته ذكر شده در مسأله قبل، براى هرشب يك كفّاره بدهند، ولى كفّاره بر دسته دوم و سوم واجب نيست.
مورد عدم وجوب بیتوته شب ۱۳