سایت رسمی دفتر حضرت آيت الله العظمى وحيد خراسانى

مستحبات احرام

چند چيز در احرام مستحب است:
۱ ـ پيش از احرام بدن خود را پاكيزه نموده، و ناخن و شارب خود را بگيرد، و موى زير بغل و عانه خود را برطرف كند.
۲ ـ كسى كه قصد حجّ دارد از اوّل ذى القعده، و كسى كه قصد عمره مفرده دارد از يك ماه پيش از آن، موى سر و ريش خود را كوتاه نكند، و بعضى از فقها(اعلى اللّه مقامهم) فتوا به وجوب آن داده اند، و اين فتوا اگرچه ضعيف است احتياط مستحب آن است كه به آن عمل شود.
۳ ـ پيش از احرام در ميقات غسل كند، و اظهر آن است كه انجام آن براى زن حائض يا نفساء نيز صحيح است.
و چنانچه بترسد در ميقات آب پيدا نكند، مى تواند پيش از آن جا نيز غسل را انجام دهد، و اگر در ميقات آب پيدا شد، دوباره آن را انجام دهد.
و اگر پس از غسل احرام كارى كه موجب بطلان وضو است از او سر زند، يا چيزى بخورد يا بپوشد كه براى محرم سزاوار نيست، مستحب است غسل را دوباره انجام دهد.
و اگر در روز غسل كند تا آخرِ شبِ بعد كفايت مى كند، و اگر در شب غسل كند تا آخر روزِ بعد كفايت مى كند.
۴ ـ بنابر آنچه شيخ صدوق ((رحمه الله)) فرموده ـ در وقت غسل بگويد: «بِسْمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي نوُراً وَ طَهوُراً وَ حِرْزاً وَ أَمْناً مِنْ كُلِّ خَوْف وَ شِفاءاً مِنْ كُلِّ داء وَ سُقْم اَللَّهُمَّ طَهِّرْنِي وَطَهِّرْ لِي قَلْبِي وَاشْرَحْ لِي صَدْرِي و أَجْرِ عَلَى لِسانِي مَحَبَّتَكَ وَ مِدْحَتَكَ وَالثَّناءَ عَلَيْكَ فَاِنَّهُ لاقُوَّةَ لِي إِلاّ بِكَ وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّ قِوامَ دِينِي التَّسْلِيمُ لاَِمْرِكَ وَالإِتِّباعُ لِسُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ».
۵ ـ هنگام پوشيدن دو جامه احرام اين دعا را بخواند: «اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذِي رَزَقَنِي ما أُوَارِي بِهِ عَوْرَتِي وَ أُؤَدِّي بِهِ فَرْضِي وَأَعْبُدُ فِيهِ رَبِّي وَاَنْتَهِي فِيهِ إلى مَا أَمَرَنِي اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذِي قَصَدْتُهُ فَبَلَغَنِي وَأَرَدْتُهُ فَأَعَانَنِي وِقَبِلَنِي وَلَمْ يَقْطَعْ بِي وَ وَجْهَهُ أَرَدْتُ فَسَلَّمَنِي فَهُوَ حِصْنِي وَ كَهْفِي وَ حِرْزِي وَ ظَهْرِي وَ مَلاذِي وَ مَلْجَأي و رَجَائِي وَ مَنْجَاىَ وَ ذُخْرِي وَ عُدَّتِي فِي شِدَّتِي وَ رَخَائِي».
۶ ـ دو جامه احرامش از پنبه باشد.
۷ ـ بستن احرام بعد از خواندن نماز ظهر باشد، ولى افضل براى امام در احرام حجّ آن است كه پيش از خواندن آن احرام ببندد، زيرا شايسته نيست نماز ظهر روز هشتم را در غير از منى بخواند.
و در صورتى كه متمكّن نباشد بعد از نماز ظهر احرام ببندد، مستحب است بعد از نماز واجب ديگرى احرام ببندد، و اگر آن هم ممكن نشد، مستحب است بعد از دو يا شش ركعت نماز مستحب احرام ببندد، و افضل است بعد از شش ركعت باشد، كه پس از حمد، در ركعت اوّل آنها سوره توحيد، و در ركعت دوم سوره جحد را بخواند.
و پس از پايان نماز، مستحب است حمد و ثناى الهى را به جا آورد، و بر پيامبر((صلى الله عليه وآله وسلم)) و آل او((عليهم السلام)) صلوات بفرستد، و پس از آن بگويد: «اَللّهُمَّ اِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنِ اسْتَجَابَ لَكَ و آمَنَ بِوَعْدِكَ وَ اتَّبَعَ أَمْرَكَ فَإِنِّي عَبْدُكَ وَفِي قَبْضَتِكَ لا أُوْقِي اِلاّ مَا وَقَيْتَ وَ لا آخُذُ اِلاّ مَا اَعْطَيْتَ وَ قَدْ ذَكَرْتَ الْحَجَّ فَأَسْأَلُكَ أَنْ تَعْزِمَ لِي عَلَيْهِ عَلَى كِتَابِكَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّكَ (صَلواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ) وَ تُقَوِّيَنِي عَلَى مَا ضَعُفْتُ عَنْهُ وَ تُسَلِّمَ مِنِّى مَنَاسِكِى فِي يُسْر مِنْكَ وَ عَافِيَة وَاجْعَلنِي مِنْ وَفْدِكَ الَّذِى رَضِيتَ وَ ارْتَضَيْتَ وَ سَمَّيْتَ وَ كَتَبْتَ اَللَّهُمَّ إِنِّي خَرَجتُ مِنْ شُقَّة بَعِيدَة وَ أَنْفَقْتُ مَالِي ابْتِغَاءَ مَرْضاتِكَ اَللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لِي حَجَّتِي وَ عُمْرَتِي اَللّهُمَّ إنِّي اُرِيدُ التَّمَتُّعَ بِالْعُمْرَةِ إلَى الْحَجِّ عَلَى كِتابِكَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّكَ (صَلواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ) فَإِنْ عَرَضَ لِي عَارِضٌ يَحْبِسُنِي فَحِلَّنِى (فَخَلِّنِي خ. ل) حَيْثُ حَبَسْتَنِي لِقَدَرِكَ الَّذِي قَدَّرْتَ عَلَىَّ اَللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ حَجَّةً فَعُمْرَةٌ أحْرَمَ لَكَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ عِظَامِي وَ مُخِّي وَ عَصَبِي مِنَ النِّساءِ وَ الثِّيَابِ وَ الطِّيبِ أَبتَغِي بِذلِكَ وَجْهَكَ وَالدَّارَ الآخِرَةَ».
و چنانچه بدون غسل يا نماز ـ به شرحى كه گذشت ـ احرام ببندد، مستحب است آنچه انجام نداده تدارك كند و سپس احرامش را اعاده نمايد.
۸ ـ مقارن با گفتن تلبيه، نيّت احرام را به زبان آورد.
۹ ـ مردها تلبيه را بلند بگويند، و براى كسى كه احرام حجّ بسته بلند گفتن تلبيه از وقتى است كه مشرف بر ابطح مى شود تا رسيدن به منى.
۱۰ ـ پس از گفتن تلبيه بگويد: «اِنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَ الْمُلْكَ لاشَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ ذَا الْمَعَارِجِ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ داعِياً إلَى دَارِ السَّلامِ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ غَفَّارَ الذُّنُوبِ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ اَهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ ذَا الْجَلالِ وَالإْكْرامِ، لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ تُبْدِىءُ وَ الْمَعادُ إلَيْكَ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ تَسْتَغْنِي وَيُفْتَقَرُ إلَيْكَ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إلَيْكَ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ إلَهَ الْحَقِّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ ذَا النَّعْمَاءِ وَ الْفَضْلِ الْحَسَنِ الْجَمِيلِ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ كَشََّافَ الْكُرَبِ الْعِظامِ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدَيْكَ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ يَا كَرِيمُ لَبَّيْكَ»
و مستحب است محرم اين اضافه را به همراه اصل تلبيه، پس از هر نماز واجب و مستحب بگويد، و همچنين هنگام برخواستن شتر حامل او، و هنگام بالا رفتن و سرازير شدن در طىّ راه، و هنگام ملاقات با افراد سواره، و برخواستن از خواب، و در سحرها.
و در عمره تمتّع ـ بنابر آنچه شيخ صدوق ((رحمه الله)) فرموده ـ مستحب است پس از آن اضافه بگويد: «لَبَّيْكَ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد (صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه) لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ بِحَجَّة وَ عُمْرَة مَعَاً لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ فَهَذِهِ مُتْعَةُ عُمْرَة إِلَى الحَجِّ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ تَمَامُها وَ بَلاغُهَا عَلَيْكَ لَبَّيْكَ»
۱۱ ـ آن كه در احرامش هفتادبار تلبيه را تكرار كند، از حضرت جواد ((عليه السلام)) روايت شده كه فرمودند: «رسول خدا ((صلى الله عليه وآله وسلم)) فرمودند: هركس هفتادبار تلبيه را در احرامش از روى ايمان و به اميد اجر و ثواب تكرار كند، خداوند هزار هزار ملك را براى او گواه مى گيرد كه از آتش جهنم و نفاق به دور است».
و مستحب است تلبيه را هنگام سوار شدن و پياده شدن و در بالا رفتن و سرازير شدن، و هنگام ملاقات با افراد سواره، و در سحرها، بلند بگويد.
و مستحب است تلبيه را در همه حالات زياد تكرار كند، حتى اگر جنب يا حائض باشد، و در مسأله (۱۸۳) زمان قطع تلبيه گذشت.