مصرف قربانى
اقوى آن است كه يك سوم قربانى به فقير مؤمن صدقه داده شود، و احتياط واجب آن است كه يك سوم ديگر آن به مؤمنين هديه داده شود، و نيز احتياط واجب آن است كه مقدارى از قربانى را خود حاجى بخورد اگرچه كم باشد، و مى تواند يك سوم آن را براى خودش بردارد.
و واجب نيست يك سومِ فقير به خود فقير داده شود، بلكه مى توان تحويل وكيل او داد اگرچه وكيل خود صـاحب قربانى باشد كه در اين صورت از طرف فقير سهم او را قبض مى كند و بر حسب اذن موكّل هر تصرفى را كه اذن داده است ـ از بخشش يا فروش و يا اعراض يا امر آخرى ـ در آن انجام مى دهد.
و بيرون بردن گوشت قربانى و كفّاره از منى، در صورتى كه مصرفى براى آنها آن جا نباشد، جايز است.
قربانی و جدا نکردن سهم فقیر و هبة مؤمن و تحویل آن به صورت مشاع
مسأله ۳۹۷ ـ جدا كردن يك سوم صدقه و يك سوم هديه از قربانى، معتبر نيست، بنابراين اگر يك سوم مشاع آن را به فقير صدقه و يك سوم ديگر مشاع را به مؤمن هديه بدهد، و فقير و مؤمن يا وكيل آن دو، هريك يك سوم خود را به طور مشاع ـ اگرچه به تحويل گرفتن كل قربانى ـ قبض نمايد، كفايت مى كنـد.
قربانی و تصرف فقیر و مؤمن در سهم خود ولو با تملیک به غیر مسلمان
مسأله ۳۹۸ ـ كسى كه صدقه يا هديه را قبض مى كند، جايز است هرطور كه بخواهد در آن تصرّف كند، پس مى تواند آن را به غير مسلمان هم تمليك كند.
اتلاف سهم فقیر و مؤمن توسط صاحب قربانی شخص دیگر
مسأله ۳۹۹ ـ هرگاه حيوان را قربانى كند، و پيش از آن كه يك سوم آن را صدقه و يك سوم ديگر آن را هديه بدهد، شخصى آن را بدزدد يا به زور از او بگيرد، ضامن آن دو سوم نيست.
بلى، اگر صاحب قربانى به اختيار آن را تلف كند ـ اگرچه به دادن آن به غير اهلش از فقرا و مؤمنين باشد ـ بنابر احتياط واجب ضامن دو ثلث است.
