سایت رسمی دفتر حضرت آيت الله العظمى وحيد خراسانى
آداب وقوف در مزدلفه
۱ ـ آن كه با آرامش و وقار و در حال استغفار كردن از عرفات كوچ كند و به طرف مزدلفه حركت كند، و چون به «كثيب احمر» ـ يعنى تپه اى كه خاكش قرمز است ـ واقع در طرف راست راه رسيد، بگويد: «اَللَّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفِي وَزِدْ فِي عَمَلِي وَسَلِّمْ لِي دِينِي وَتَقبَّلْ مَناسِكِي».
۲ ـ آن كه در راه رفتن ميانه روى كند.
۳ ـ آن كه نماز مغرب و عشاء را پشت سرهم و بدون فاصله با يك اذان و دو اقامه در مزدلفه بخواند.
۴ ـ آن كه وسط دشت طرف راست راه نزديك به مشعر نزول ـ توقف ـ نمايد، و مستحب است كسى كه سفر اوّل حجّش مى باشد، بر زمين مشعر قدم بگذارد.
۵ ـ احياى آن شب به عبادت و دعاهاى وارد شده و غير آن و از جمله دعاهايى كه وارد شده اين است: «اَللَّهُمَّ هذِهِ جَمْع اَللَّهُمَّ إنِّي أسْأَلُكُ أنْ تَجْمَعَ لِي فِيها جَوامِعَ الْخَيْرِ اَللَّهُمَّ لا تُؤْيِسْنِي مِنَ الْخَيْرِ الَّذِي سَألْتُكَ أَنْ تَجْمَعَهُ لِي فِي قَلْبِي، وَأَطْلُبُ إِلَيْكَ أَنْ تُعَرِّفَنِي ما عَرَّفْتَ أوْلِيائَكَ فِي مَنْزِلِي هذا وَ أَنْ تَقِيَنِي جَوامِعَ الشَّرِّ».
۶ ـ آن كه هنگام طلوع فجر با طهارت باشد، و پس از خواندن نماز صبح حمد و ثناى الهى را به جا آورد، و نعمت ها و امتحان هاى الهى را كه براى او پيش آمده به قدرى كه مى تواند به ياد آورد و بر پيغمبر ((صلى الله عليه وآله وسلم)) درود فرستد، سپس بگويد: «اَللَّهُمَّ رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ فُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَأوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ رِزقِكَ الْحَلالِ وَادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الجِنِّ وَالإِنْسِ اَللَّهُمَّ أَنْتَ خَيْرُ مَطْلُوب إلَيْهِ وَخَيْرُ مَدْعوٍّ وَخَيرُ مَسْؤُول وَلِكُلِّ وافِد جائِزَةٌ فَاجْعَلْ جائزَتِي فِي مَوْطِني هَذا أنْ تُقِيلَنِي عَثْرَتي وَتَقْبَلَ مَعْذِرَتِي وَأَنْ تَجاوَزَ عَنْ خَطِيئَتِي ثُمَّ اجْعَلِ التَّقوى مِنَ الدّنيا زَادِي».
۷ ـ آن كه ريگهاى رمى جمرات را از مزدلفه بردارد، و عدد آنها هفتاد است.
۸ ـ سعى و آن عبارت است از اين كه در مسير رفتن به منى وادى محسَّر را با سرعت طى كند، و مقدار سعى به صد گام تقدير شده است، و بگويد: «اَللَّهُمَّ سَلِّمْ لِي عَهْدِي وَاقْبَلْ تَوْبَتِيْ وَأَجِبْ دَعْوَتِي وَاخْلُفْنِيِ بِخَيْر فِيمَنْ تَرَكْتُ بَعْدِي».