۱ ـ رمى جمره عقبه
۱ ـ آن كه رمى را با قصد انجام آن و براى تقرّب به خداوند متعال انجام دهد.
۲ ـ آن كه رمى را با پرتاب هفت ريگ انجام دهد، و كمتر از آن كفايت نمى كند، همچنان كه پرتاب غير ريگ از بقيّه اجسام كفايت نمى كند.
۳ ـ آن كه ريگها را يكى پس از ديگرى پرتاب كند، بنابر اين پرتاب دو ريگ يا بيشتر با هم كفايت نمى كند.
۴ ـ آن كه ريگها به خود جمره برسد.
۵ ـ آن كه رسيدن آنها به جمره به واسطه پرتاب باشد، بنابراين گذاشتن آنها روى جمره كفايت نمى كند، و ظاهر اين است كه اگر ريگى را پرتاب كند و در راه با چيزى برخورد كند و سپس به جمره اصابت نمايد، كفايت مى كند، ولى اگر جسمى كه در راه با آن برخورد كرده سفت باشد كه باعث جهيدن ريگ به طرف جمره و اصابت به آن شود، كفايت نمى كند.
۶ ـ آن كه پرتاب ريگها بين طلوع و غروب آفتاب صورت گيرد، ولى زنان و بقيه كسانى كه جايز است شب عيد از مشعر به طرف منى كوچ كنند ـ كه در مسأله (۳۷۱) گذشت ـ مى توانند در همان شب رمى نمايند.
۷ ـ آن كه ريگها با دست پرتاب شود، بنابراين پرتاب با غير آن، مثل پرتاب با پا يا با كمك گرفتن از بعضى از ابزار كه براى پرتاب ساخته شده، كفايت نمى كند.
شک در انجام رمی یا صحّت آن یا اصابت ریگها
ریگها و آنچه در آن معتبر است
۱ ـ آن كه از حرم باشند، و افضل آن است كه از مشعر باشند.
۲ ـ آن كه از مسجدالحرام و مسجد خيف برداشته نشوند، بلكه بعيد نيست بقيّه مساجد هم ملحق به اين دو باشند.
۳ ـ آن كه ـ بنابر احتياط واجب ـ بكر باشند، يعنى قبلا از ريگها براى پرتاب جمره استفاده نشده باشد.
و مستحب است ريگها رنگين و نقطه دار و سست و به اندازه سرانگشت باشند.
جمره و رمی به مقدار اصلی آن و حکم صورت عدم تمکّن
فراموش کردن رمی تا شب یا روز یازدهم یا بعد از آن
و اگر بعد از روز سيزدهم علم پيدا كند يا يادش بيايد، احتياط واجب آن است كه به منى برود و رمى نمايد، و در سال بعد هم يا خودش رمى نمايد و يا نايب بگيرد كه از طرف او رمى نمايد.
و اگر پس از بيرون رفتن از مكّه علم پيدا كند يا يادش بيايد، واجب نيست برگردد، بلكه احتياط واجب آن است كه در سال بعد يا خودش رمى نمايد و يا نايب بگيرد.
ترک رمی در روز عید و انجام طواف
و اگر از روى علم و عمد رمى نکند و طواف را به جا آورد، ظاهر این است که طوافش باطل است، و واجب است پس از رمى دوباره آن را به جا آورد.