نجس كردن خطّ و ورق قرآن و تطهير آن
مسأله ۱۳۶ ـ نجس كردن خط و ورق قرآن در صورتى كه مستلزم هتك باشد حرام است ، و اگر نجس شود بايد فوراً آن را آب بكشند ، و همچنين در غير صورت هتك بنابر احتياط واجب.
نجس شدن جلد قرآن
مسأله ۱۳۷ ـ اگر جلد قرآن نجس شود ، در صورتى كه بى احترامى به قرآن باشد بايد آن را آب بكشند.
گذاشتن قرآن روى عين نجسى كه خشك است
مسأله ۱۳۸ ـ گذاشتن قرآن روى عين نجسى كه خشك است ، در صورتى كه مستلزم هتك باشد حرام و برداشتن آن واجب است.
نوشتن قرآن با مركّب نجس
مسأله ۱۳۹ ـ نوشتن قرآن با مركّب نجس ـ اگر چه يك حرف آن باشد ـ حكم نجس كردن آن را دارد ، و اگر نوشته شود بايد آن را به وسيله آب و يا غير آن محو كنند.
دادن قرآن به كافر
مسأله ۱۴۰ ـ در صورتى كه دادن قرآن به كافر مستلزم هتك باشد حرام و گرفتن از او واجب است.
افتادن چيزى كه احترام آن لازم است در مستراح
مسأله ۱۴۱ ـ اگر ورق قرآن يا چيزى كه احترام آن لازم است ، ـ مثل كاغذى كه اسم خدا يا پيغمبر (صلى الله عليه وآله وسلم) يا يكى از معصومين (عليهم السلام) بر آن نوشته شده ـ در مستراح بيفتد ، بيرون آوردن و آب كشيدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است ، و اگر بيرون آوردن آن ممكن نباشد ، بايد به آن مستراح نروند تا يقين كنند آن ورق پوسيده است ، و همچنين اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممكن نباشد ، بايد تا وقتى كه يقين نكرده اند كه بكلّى از بين رفته به آن مستراح نروند.
خوردن و خورانيدن نجس و متنجّس
مسأله ۱۴۲ ـ خوردن و آشاميدن چيز نجس و متنجّس حرام است ، و همچنين است خوراندن آن به ديگرى ، ولى خوراندن متنجّس به طفل يا ديوانه جايز است ، و اگر خود طفل يا ديوانه متنجّس را بخورد يا با دست نجس غذا را نجس كند و بخورد ، جلوگيرى از او لازم نيست.
فروختن و عاريه دادن چيز نجس
مسأله ۱۴۳ ـ فروختن و عاريه دادن چيز نجسى كه قابل پاك شدن است اشكال ندارد ، ولى بايد در صورتى كه طرف در معرض مثل خوردن و آشاميدن است نجاست آن را بگويد.
خبر دادن به کسی که با لباس نجس نماز مىخواند يا نجس مىخورد
مسأله ۱۴۴ ـ اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مى خورد يا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نيست به او بگويد.
خبر دادن كسى كه وارد خانه شد و با نجاست ملاقات كرد
مسأله ۱۴۵ ـ اگر جايى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسى كه وارد خانه او مى شود با رطوبت به جاى نجس رسيده است ، در صورتى كه او سبب براى اين امر باشد و در معرض اين باشد كه نجاست به مأكول و مشروب سرايت كند بايد به آنان بگويد.
خبر دادن صاحب خانه يا ميهمان به غذای نجس
مسأله ۱۴۶ ـ اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است بايد به ميهمانها بگويد ، امّا اگر يكى از ميهمانها بفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد ، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه به واسطه نجس بودن آنان خود او مثلا مبتلا به اكل و شرب نجس شود ، بايد بعد از غذا به آنان بگويد.
خبر دادن به نجس شدن چيزى كه عاريه كرده
مسأله ۱۴۷ ـ اگر چيزى را كه عاريه كرده نجس شود ، چنانچه صاحبش آن چيز را در خوردن يا آشاميدن استعمال كند ـ مانند ظرف ـ واجب است نجس شدن آن را به او بگويد ، امّا مثل لباس ، نجس شدن آن را لازم نيست بگويد اگر چه بداند صاحبش با آن نماز مى خواند ، مگر اين كه صاحبش بخواهد با لباس پاك واقعى نماز بخواند كه در اين صورت احتياط واجب آن است كه نجس بودنش را به او اطلاع دهد.
خبر دادن بچه غير مميّز يا مميّز به اینکه چیزی نجس است يا آب كشيدم
مسأله ۱۴۸ ـ اگر بچّه بگويد چيزى نجس است يا چيزى را آب كشيده ، نمى شود حرف او را قبول كرد ، ولى بچّه اى كه مميّز است اگر بگويد چيزى را آب كشيدم ، در صورتى كه آن بچّه ثقه باشد و ظنّ بر خلاف گفته او نباشد ، حرف او قبول مى شود ، و همچنين اگر بگويد چيزى نجس است.
