عده در نزديكى با زن نامحرم به گمان اينكه همسر اوست
مسأله ۲۶۰۰ ـ اگر با زن نامحرمى به گمان اين كه همسر اوست نزديكى كند ـ چه زن بداند كه او شوهرش نيست ، يا گمان كند شوهرش مى باشد ـ بايد عدّه نگه دارد.
عده در زنا و صورتى كه زن نداند كه آن مرد شوهرش نيست
مسأله ۲۶۰۱ ـ اگر با زنى كه مى داند همسرش نيست زنا كند در صورتی که زن بداند آن مرد شوهرش نیست ـ عده ندارد ، و در صورتی که نداند بنابر احتیاط واجب عده نگه دارد
ازدواج مرد با زنى كه گولش زده تا از شوهرش طلاق بگيرد
مسأله ۲۶۰۲ ـ اگر مردى زنى را گول بزند كه از شوهرش طلاق بگيرد و زن او شود ، طلاق و عقد صحيح است ، ولى هردو معصيت بزرگى كرده اند.
شرط اختيار طلاق يا وكالت در طلاق براى زن در ضمن عقد با شوهر
مسأله ۲۶۰۳ ـ هرگاه زن در ضمن عقد با شوهر شرط كند كه اگر شوهر مسافرت نمايد يا مثلا شش ماه به او خرجى ندهد ، اختيار طلاق با او باشد ، اين شرط باطل است ، ولى چنانچه شرط كند كه اگر مرد مسافرت كند يا مثلا شش ماه خرجى ندهد ، از طرف او براى طلاق خود وكيل باشد ، و طلاق مشروط باشد نه وكالت ، شرط صحيح است ، و در صورتى كه شرط حاصل شود و خودرا طلاق دهد ، طلاق صحيح است.
زنى كه شوهرش گم شده
مسأله ۲۶۰۴ ـ زنى كه شوهرش گم شده ، اگر بخواهد به ديگرى شوهر كند بايد نزد مجتهد عادل برود و به دستور او عمل نمايد.
طلاق دادن پدر و جد پدرى نسبت به زن ديوانه دائمى
مسأله ۲۶۰۵ ـ پدر و جدّ پدرى ديوانه دائمى مى توانند زن او را با وجود مصلحت طلاق بدهند.
طلاق زن دائمى یا بخشش مدت در متعه طفل توسط پدر و جد پدری
مسأله ۲۶۰۶ ـ پدر و جدّ پدرى نمى توانند زن دائمى طفل خودرا طلاق بدهند ، و اگر پدر يا جدّ پدرى براى طفل خود زنى را متعه كند ، اگرچه مقدارى از زمان تكليف بچّه جزء مدّت متعه باشد ـ مثلا براى پسر چهارده ساله خودش زنى را دو ساله متعه كند ـ چنانچه صلاح بچّه باشد مى توانند مدّت آن زن را ببخشند.
ازدواج با زنى كه عدالت شهود طلاقش ثابت نشد
مسأله ۲۶۰۷ ـ اگر عدالت دو نفر به طريقى كه در شرع معيّن شده براى مرد ثابت شود ، و زن خودرا پيش آنان طلاق دهد ، ديگرى كه عدالت آنان نزدش ثابت نشده مى تواند آن زن را بعد از تمام شدن عدّه اش براى خود يا براى ديگرى عقد كند ، اگرچه احتياط مستحبّ آن است كه از ازدواج با او خوددارى نمايد و براى ديگرى هم او را عقد نكند.
مطالبه شوهر، نفقه بين زمان طلاق و زمان اعلام به زن خود
مسأله ۲۶۰۸ ـ اگر كسى زن خودرا بدون اين كه او بفهمد طلاق دهد ، چنانچه مخارج او را مثل وقتى كه زنش بوده بدهد ، و مثلا بعد از يك سال بگويد: يك سال پيش تورا طلاق دادم ، و شرعاً هم ثابت كند ، مى تواند چيزهايى را كه در مدّتى كه نفقه زن بر او نبوده و به او داده ، اگر مصرف نكرده است از او پس بگيرد ، ولى چيزهايى را كه مصرف كرده نمى تواند از او مطالبه نمايد.
