قصد قربت در نماز و اينكه لازم نيست از قلب بگذرد يا به زبان جارى شود
مسأله ۹۵۲ ـ انسان بايد نماز را به قصد قربت ـ چنانكه در وضو گذشت و با اخلاص به جا آورد ، و لازم نيست نيّت را از قلب خود بگذراند ، يا بر زبان جارى كند ، مثل آن كه بگويد:(چهار ركعت نماز ظهر مى خوانم براى انجام فرمان خداوند) بلكه در نماز احتياط جايز نيست به زبان بگويد.
تعیین نماز تفصيلاً یا اجمالاً در نیّت
مسأله ۹۵۳ ـ اگر در نماز ظهر يا در نماز عصر نيّت كند كه چهار ركعت نماز مى خوانم و معيّن نكند ظهر است يا عصر ـ نه تفصيلا و نه اجمالا ـ نماز او باطل است ، و مقصود از نيّت اجمالى اين است كه مثلا نسبت به نماز ظهر قصد كند كه آنچه اوّل بر من واجب شده به جا مى آورم.
و نيز كسى كه مثلا قضاى نماز ظهر بر او واجب است ، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا يا نماز ظهر را بخواند ، بايد نمازى را كه مى خواند در نيّت ـ اگر چه اجمالا ـ معيّن كند ، مثلا نسبت به قضاى نماز ظهر ، نيّت كند آنچه را كه اوّل به ذمّه من آمده به جا مى آورم.
استدامه نیت از اول تا آخر نماز
مسأله ۹۵۴ ـ انسان بايد از اوّل تا آخر نماز به نيّت خود باقى باشد ، پس اگر در بين نماز به طورى غافل شود كه اگر بپرسند چه مى كنى؟ نداند چه بگويد ، نمازش باطل است.
ریا در نماز
مسأله ۹۵۵ ـ انسان بايد فقط براى خداوند عالم نماز بخواند ، پس كسى كه ريا كند ، يعنى براى نشان دادن به مردم نماز بخواند ، نمازش باطل است ، خواه فقط براى مردم باشد يا خدا و مردم هر دو را در نظر بگيرد.
ریا در قسمتى از نماز و همچنين در مكان و وقت و طرز انجام نماز
مسأله ۹۵۶ ـ اگر قسمتى از نماز را هم براى غير خدا به جا آورد نمازش باطل است ، بلكه اگر نماز را براى خدا به جا آورد ولى براى نشان دادن به مردم در جاى مخصوصى مثل مسجد ، يا در وقت مخصوصى مثل اوّل وقت ، يا به طرز مخصوصى مثلا با جماعت نماز بخواند ، نمازش باطل است ، و بنابر احتياط واجب اگر مستحبّاتى را كه ظرف آنها نماز است ـ مثل قنوت ـ براى غير خدا به جا آورد ، نمازش باطل است.
