لزوم پوشاندن عورت در غیر زن و شوهر
مسأله ۵۷ ـ واجب است مكلّف وقت تخلّى و مواقع ديگر عورت خود را از كسانى كه مميّز خوب و بد هستند بپوشاند اگر چه با او محرم باشند ، چه مكلّف باشند و چه غير مكلّف ، ولى زن و شوهر و كسانى كه در حكم آنها هستند ـ مثل كنيز و مالكش ـ لازم نيست عورت خود را از يكديگر بپوشانند.
كفايت پوشاندن عورت با هر چيزى
مسأله ۵۸ ـ لازم نيست با چيز مخصوصى عورت خود را بپوشاند ، و اگر مثلا با دست هم آن را بپوشاند كافيست.
موقعيت بدن هنگام تخلى نسبت به قبله
مسأله ۵۹ ـ موقع تخلّى بايد طرف جلوى بدن يعنى شكم و سينه رو به قبله و پشت به قبله نباشد.
گرداندن عورت از قبله و گرداندن آن به قبله
مسأله ۶۰ ـ اگر موقع تخلّى طرف جلوى بدن كسى رو به قبله يا پشت به قبله باشد و عورت خود را از قبله بگرداند كفايت نمى كند ، و اگر جلوى بدن او رو به قبله يا پشت به قبله نباشد ، احتياط واجب آن است كه عورت را رو به قبله يا پشت به قبله ننمايد.
موقعيت بدن هنگام استبراء و تطهير نسبت به قبله
مسأله ۶۱ ـ احتياط مستحبّ آن است كه طرف جلوى بدن در موقع استبراء ـ كه احكام آن خواهد آمد ـ و موقع تطهير مخرج بول و غائط ، رو به قبله و پشت به قبله نباشد.
دوران امر بين مراعات قبله و نامحرم در هنگام تخلّى
مسأله ۶۲ ـ اگر امر داير شود بين اين كه كسى ـ كه بر عورت نامحرم است ـ عورت او را ببيند يا استقبال و يا استدبار قبله كند ستر عورت واجب است ، و احتياط واجب در اين صورت اين است كه پشت به قبله بنشيند ، و همچنين است اگر از راه ديگر ناچار شود كه رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند.
نشاندن بچه هنگام تخلى نسبت به قبله
مسأله ۶۳ ـ احتياط مستحبّ آن است كه بچّه را در وقت تخلّى رو به قبله يا پشت به قبله ننشانند.
مكانهائى كه تخلى در آن حرام است
مسأله ۶۴ ـ در چهار جا تخلّى حرام است:
(اوّل) در كوچه هاى بن بست در صورتى كه صاحبانش اجازه نداده باشند.
(دوم) در ملك كسى كه اجازه تخلّى نداده است.
(سوم) در جايى كه براى عدّه مخصوصى وقف شده است ، مثل بعضى از مدرسه ها.
(چهارم) در جايى كه موجب هتك حرمت مؤمن يا يكى از مقدّسات دين يا مذهب باشد.
مواردى كه مخرج غائط فقط با آب پاك مىشود
مسأله ۶۵ ـ در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاك مى شود:
(اوّل) آن كه با غائط نجاست ديگرى مثل خون بيرون آمده باشد.
(دوم) آن كه نجاستى از خارج به مخرج غائط رسيده باشد.
(سوم) آن كه اطراف مخرج بيشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد.
و در غير اين سه صورت مى توان مخرج را با آب شست و يا به دستورى كه خواهد آمد با پارچه و سنگ و مانند اينها پاك كرد ، اگر چه شستن با آب بهتر است.
تطهير مخرج بول با آب كرّ و جارى و با آب قليل و تعدّد در آن
مسأله ۶۶ ـ مخرج بول با غير آب پاك نمى شود ، و در كرّ و جارى يك مرتبه شستن كافيست ، ولى با آب قليل بنابر احتياط واجب بايد دو مرتبه شست ـ و در غير مخرج طبيعى اقوى تعدّد است ـ و بهتر آن است كه سه مرتبه شسته شود.
تطهير مخرج غائط با آب
مسأله ۶۷ ـ اگر مخرج غائط را با آب بشويند ، بايد چيزى از غائط در آن نماند ، ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد ، و اگر دفعه اوّل طورى شسته شود كه ذرّه اى از غائط در آن نماند ، دوباره شستن لازم نيست.
تطهير مخرج غائط با سنگ و كلوخ و پارچه و مانند آن (بنگرید مسأله ۶۵)
مسأله ۶۸ ـ با سنگ و كلوخ و پارچه و مانند اينها اگر خشك و پاك باشند ، مى شود مخرج غائط را تطهير كرد ، و چنانچه رطوبت كمى داشته باشند كه به مخرج نرسد اشكال ندارد.
مقدار لازم از سنگ و كلوخ و پارچه براى تطهير مخرج غائط
مسأله ۶۹ ـ احتياط مستحبّ آن است كه سنگ يا كلوخ يا پارچه اى كه غائط را با آن بر طرف مى كنند ، سه قطعه باشد ، و به كمتر از آن اگر مخرج كاملا پاكيزه شود مى توان اكتفا كرد ، و اگر با سه قطعه پاكيزه نشود بايد اضافه نمايد تا مخرج كاملا پاكيزه شود ، ولى باقى ماندن اثرى كه عادتاً در مسح به سنگ و مانند آن زايل نمى شود ، اشكال ندارد.
پاك كردن مخرج غائط با چيزی كه احترام آن لازم است و با استخوان
مسأله ۷۰ ـ پاك كردن مخرج غائط با چيزهايى كه احترام آنها لازم است ـ مانند كاغذى كه بر آن اسم خدا و پيغمبران و ائمه معصومين (عليهم السلام) و غير اينها از آنچه كه واجب الاحترام در شريعت است ـ حرام است ، ولى اگر كسى به آنها استنجاء كند طهارت حاصل مى شود.
و حصول طهارت در استنجاء با استخوان و سرگين محلّ اشكال است.
شک در این كه مخرج را تطهير كرده يا نه
مسأله ۷۱ ـ اگر شكّ كند كه مخرج را تطهير كرده يا نه ، واجب است تطهير نمايد ، اگر چه هميشه بعد از بول يا غائط فوراً تطهير مى كرده است.
شک بعد از نماز در تطهیر مخرج قبل از نماز
مسأله ۷۲ ـ اگر بعد از نماز شكّ كند كه قبل از نماز مخرج را تطهير كرده يا نه ، در صورتى كه علم نداشته باشد كه قبل از نماز غفلت از تطهير داشته نمازى كه خوانده صحيح است ، ولى مخرج محكوم به نجاست است.
لزوم پوشاندن عورت در غیر زن و شوهر
مسأله ۵۷ ـ واجب است مكلّف وقت تخلّى و مواقع ديگر عورت خود را از كسانى كه مميّز خوب و بد هستند بپوشاند اگر چه با او محرم باشند ، چه مكلّف باشند و چه غير مكلّف ، ولى زن و شوهر و كسانى كه در حكم آنها هستند ـ مثل كنيز و مالكش ـ لازم نيست عورت خود را از يكديگر بپوشانند.
كفايت پوشاندن عورت با هر چيزى
مسأله ۵۸ ـ لازم نيست با چيز مخصوصى عورت خود را بپوشاند ، و اگر مثلا با دست هم آن را بپوشاند كافيست.
موقعيت بدن هنگام تخلى نسبت به قبله
مسأله ۵۹ ـ موقع تخلّى بايد طرف جلوى بدن يعنى شكم و سينه رو به قبله و پشت به قبله نباشد.
گرداندن عورت از قبله و گرداندن آن به قبله
مسأله ۶۰ ـ اگر موقع تخلّى طرف جلوى بدن كسى رو به قبله يا پشت به قبله باشد و عورت خود را از قبله بگرداند كفايت نمى كند ، و اگر جلوى بدن او رو به قبله يا پشت به قبله نباشد ، احتياط واجب آن است كه عورت را رو به قبله يا پشت به قبله ننمايد.
موقعيت بدن هنگام استبراء و تطهير نسبت به قبله
مسأله ۶۱ ـ احتياط مستحبّ آن است كه طرف جلوى بدن در موقع استبراء ـ كه احكام آن خواهد آمد ـ و موقع تطهير مخرج بول و غائط ، رو به قبله و پشت به قبله نباشد.
دوران امر بين مراعات قبله و نامحرم در هنگام تخلّى
مسأله ۶۲ ـ اگر امر داير شود بين اين كه كسى ـ كه بر عورت نامحرم است ـ عورت او را ببيند يا استقبال و يا استدبار قبله كند ستر عورت واجب است ، و احتياط واجب در اين صورت اين است كه پشت به قبله بنشيند ، و همچنين است اگر از راه ديگر ناچار شود كه رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند.
نشاندن بچه هنگام تخلى نسبت به قبله
مسأله ۶۳ ـ احتياط مستحبّ آن است كه بچّه را در وقت تخلّى رو به قبله يا پشت به قبله ننشانند.
مكانهائى كه تخلى در آن حرام است
مسأله ۶۴ ـ در چهار جا تخلّى حرام است:
(اوّل) در كوچه هاى بن بست در صورتى كه صاحبانش اجازه نداده باشند.
(دوم) در ملك كسى كه اجازه تخلّى نداده است.
(سوم) در جايى كه براى عدّه مخصوصى وقف شده است ، مثل بعضى از مدرسه ها.
(چهارم) در جايى كه موجب هتك حرمت مؤمن يا يكى از مقدّسات دين يا مذهب باشد.
مواردى كه مخرج غائط فقط با آب پاك مىشود
مسأله ۶۵ ـ در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاك مى شود:
(اوّل) آن كه با غائط نجاست ديگرى مثل خون بيرون آمده باشد.
(دوم) آن كه نجاستى از خارج به مخرج غائط رسيده باشد.
(سوم) آن كه اطراف مخرج بيشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد.
و در غير اين سه صورت مى توان مخرج را با آب شست و يا به دستورى كه خواهد آمد با پارچه و سنگ و مانند اينها پاك كرد ، اگر چه شستن با آب بهتر است.
تطهير مخرج بول با آب كرّ و جارى و با آب قليل و تعدّد در آن
مسأله ۶۶ ـ مخرج بول با غير آب پاك نمى شود ، و در كرّ و جارى يك مرتبه شستن كافيست ، ولى با آب قليل بنابر احتياط واجب بايد دو مرتبه شست ـ و در غير مخرج طبيعى اقوى تعدّد است ـ و بهتر آن است كه سه مرتبه شسته شود.
تطهير مخرج غائط با آب
مسأله ۶۷ ـ اگر مخرج غائط را با آب بشويند ، بايد چيزى از غائط در آن نماند ، ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد ، و اگر دفعه اوّل طورى شسته شود كه ذرّه اى از غائط در آن نماند ، دوباره شستن لازم نيست.
تطهير مخرج غائط با سنگ و كلوخ و پارچه و مانند آن (بنگرید مسأله ۶۵)
مسأله ۶۸ ـ با سنگ و كلوخ و پارچه و مانند اينها اگر خشك و پاك باشند ، مى شود مخرج غائط را تطهير كرد ، و چنانچه رطوبت كمى داشته باشند كه به مخرج نرسد اشكال ندارد.
مقدار لازم از سنگ و كلوخ و پارچه براى تطهير مخرج غائط
مسأله ۶۹ ـ احتياط مستحبّ آن است كه سنگ يا كلوخ يا پارچه اى كه غائط را با آن بر طرف مى كنند ، سه قطعه باشد ، و به كمتر از آن اگر مخرج كاملا پاكيزه شود مى توان اكتفا كرد ، و اگر با سه قطعه پاكيزه نشود بايد اضافه نمايد تا مخرج كاملا پاكيزه شود ، ولى باقى ماندن اثرى كه عادتاً در مسح به سنگ و مانند آن زايل نمى شود ، اشكال ندارد.
پاك كردن مخرج غائط با چيزی كه احترام آن لازم است و با استخوان
مسأله ۷۰ ـ پاك كردن مخرج غائط با چيزهايى كه احترام آنها لازم است ـ مانند كاغذى كه بر آن اسم خدا و پيغمبران و ائمه معصومين (عليهم السلام) و غير اينها از آنچه كه واجب الاحترام در شريعت است ـ حرام است ، ولى اگر كسى به آنها استنجاء كند طهارت حاصل مى شود.
و حصول طهارت در استنجاء با استخوان و سرگين محلّ اشكال است.
