اگر وصيت كند ولى نگفته از ثلث بدهند
مسأله ۲۷۸۸ ـ اگر وصيّت كند كه بدهى او را بدهند و براى نماز و روزه او اجير بگيرند و كار مستحبّى هم انجام دهند ، چنانچه وصيّت نكرده باشد كه اينهارا از ثلث بدهند ، بايد بدهى او را از اصل مال بدهند و اگر چيزى زياد آمد ، ثلث آن را به مصرف نماز و روزه و كارهاى مستحبّى كه معيّن كرده برسانند ، و در صورتى كه ثلث كافى نباشد ، چنانچه ورثه اجازه بدهند بايد به وصيّت او عمل شود و اگر اجازه ندهند بايد نماز و روزه را از ثلث بدهند و اگر چيزى زياد آمد به مصرف كار مستحبّى كه معيّن كرده برسانند.
كسى که بگويد ميّت وصيت كرده فلان مبلغ به من بدهند
مسأله ۲۷۸۹ ـ اگر كسى بگويد كه ميّت وصيّت كرده فلان مبلغ به من بدهند ، چنانچه دو مرد عادل گفته او را تصديق كنند ، يا قسم بخورد و يك مرد عادل هم گفته او را تصديق نمايد ، يا يك مرد عادل و دو زن عادل ، يا چهار زن عادل به گفته او شهادت دهند ، بايد مقدارى را كه مى گويد به او بدهند ، و اگر يك زن عادل شهادت دهد بايد يك چهارم چيزى را كه مطالبه مى كند به او بدهند ، و اگر دو زن عادل شهادت دهند نصف آن را ، و اگر سه زن عادل شهادت دهند سه چهارم آن را به او بدهند ، و نيز اگر دو مرد كافر كتابى كه در دين خود عادل باشند گفته او را تصديق كنند ـ در صورتى كه ميّت ناچار بوده است كه وصيّت كند و مرد و زن عادلى هم در موقع وصيّت نبوده ـ بايد چيزى را كه مطالبه مى كند به او بدهند.
كسى که بگويد من وصىّ ميت هستم يا مرا قيّم بچه ها قرار داده
مسأله ۲۷۹۰ ـ اگر كسى بگويد من وصىّ ميّتم كه مال او را به مصرفى برسانم ، يا ميّت مرا قيّم بچّه هاى خود قرار داده ، در صورتى بايد حرف او را قبول كرد كه دو مرد عادل گفته او را تصديق نمايند.
اگر شخصى كه براى او وصيت شده بميرد
مسأله ۲۷۹۱ ـ بنابر مشهور: «اگر وصيّت كند به مالى براى كسى و آن شخص پيش از آن كه قبول كند يا ردّ نمايد بميرد ، تا وقتى ورثه او وصيّت را ردّ نكرده اند ، مى توانند آن چيز را قبول نمايند» ولى بعيد نيست اگر بعد از موصى ـ وصيّت كننده ـ بميرد ، آن مال را ورثه به ارث ببرند ، و اين حكم در صورتى است كه وصيّت كننده از وصيّت خود بر نگردد ، و گرنه حقّى به آن چيز ندارند.
