عقد کردن زنى كه در عده ديگرى است
مسأله ۲۴۶۴ ـ اگر زنى را كه در عدّه ديگرى است براى خود عقد كند ، چنانچه مرد و زن يا يكى از آنان بدانند كه عدّه زن تمام نشده و بدانند عقد كردن زن در عدّه حرام است ، آن زن بر او حرام ابدى مى شود ، اگرچه مرد بعد از عقد با آن زن نزديكى نكرده باشد.
عقد کردن زنى را كه در عده ديگرى است و نزديكى با او
مسأله ۲۴۶۵ ـ اگر زنى را كه در عدّه ديگرى است براى خود عقد كند و با او نزديكى كند ، آن زن بر او حرام ابدى مى شود ، اگرچه نمى دانسته كه آن زن در عدّه است ، يا نمى دانسته كه عقد زن در عدّه حرام است.
ازدواج با زنى كه شوهر دارد
مسأله ۲۴۶۶ ـ اگر انسان بداند زنى شوهر دارد و ازدواج با او حرام است و با او ازدواج كند ، بايد از او جدا شود و بر او حرام ابدى مى شود ، و همچنين است اگر نداند كه آن زن شوهر دارد ولى بعد از ازدواج با او نزديكى كرده باشد.
حكم زن شوهردارى كه زنا كند
مسأله ۲۴۶۷ ـ زن شوهر دار اگر زنا كند بر شوهر خود حرام نمى شود ، و چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد ، بهتر است شوهر اورا طلاق دهد ، ولى در هر صورت بايد مهرش را بدهد.
شك در اینکه عده شوهر اول تمام بوده يا نه
مسأله ۲۴۶۸ ـ زنى را كه طلاق داده اند و زنى كه متعه بوده و شوهرش مدّت اورا بخشيده يا مدّتش تمام شده ، چنانچه بعد از مدّتى شوهر كند و بعد شكّ كند كه موقع عقد شوهر دوم عدّه شوهر اوّل تمام بوده يا نه ، در صورتى كه در حال شكّ احتمال بدهد كه موقع عقد غافل از عدّه نبوده ، عقد شوهر دوم صحيح است ، و در غير اين صورت صحّت عقد محلّ اشكال است.
ازدواج لواط کننده با مادر و خواهر و دختر پسرى كه لواط داده
مسأله ۲۴۶۹ ـ مادر و خواهر و دختر پسرى كه لواط داده بر لواط كننده ـ در صورتى كه بالغ بوده ـ حرام است ، و همچنين بنابر احتياط مادربزرگ و دختر دختر; و در صورتى كه لواط دهنده بالغ باشد يا لواط كننده بالغ نباشد ، اگر عقد واقع شد بنابر احتياط واجب زن از مرد به طلاق جدا شود ، و همچنين در وقوع عقد بر مادربزرگ و دختر دختر ، و اگر گمان يا شكّ كند كه دخول شده بر او حرام نمى شود.
لواط با پسری که با مادر يا خواهر او ازدواج کرده
مسأله ۲۴۷۰ ـ اگر با مادر يا خواهر پسرى ازدواج نمايد و بعد از ازدواج با آن پسر لواط كند ، آنها بر او حرام نمى شوند ، هرچند احتياط مستحبّ آن است كه از زن خود به طلاق جدا شود ، خصوصاً در صورتى كه خواهر آن پسر باشد ، و احتياط واجب آن است كه اگر لواط كننده زن خودرا طلاق داده ، دوباره با او ازدواج نكند.
ازدواج فردی که در حال احرام است
مسأله ۲۴۷۱ ـ اگر كسى در حال احرام با زنى ازدواج نمايد ، عقد او باطل است ، و اگر مى دانسته كه ازدواج كردن در حال احرام حرام است ، آن زن بر او حرام ابدى مى شود.
ازدواج زنى كه در حال احرام است
مسأله ۲۴۷۲ ـ اگر زنى كه در حال احرام است با مردى كه در حال احرام نيست ازدواج كند ، عقد او باطل است ، و اگر زن مى دانسته كه ازدواج كردن در حال احرام حرام است ، بنابر احتياط آن مرد بر او حرام ابدى مى شود.
مرد يا زنی که طواف نساء نكند
مسأله ۲۴۷۳ ـ اگر مرد طواف نساءرا ـ كه يكى از كارهاى حجّ و عمره مفرده است ـ به جا نياورد ، زنش و زنان ديگر كه به احرام بر او حرام شده بودند حلال نمى شوند ، و نيز اگر زن طواف نساء نكند مرد بر او حلال نمى شود ، ولى اگر بعد طواف نساءرا انجام دهند ، حلال مى شوند.
نزديكى با دخترى كه عقد كرده و بالغ نشده
مسأله ۲۴۷۴ ـ نزديكى با دخترى كه عقد كرده تا بالغ نشده حرام است ، ولى اگر پيش از آن كه نُه سال دختر تمام شود با او نزديكى كند بعد از بلوغ دختر نزديكى با او حرام نيست اگرچه افضاء شده باشد ، ( معناى افضاء در مسأله «۲۴۴۴» گذشت ).
زنى را كه شوهر سه مرتبه طلاق داده (بنگرید مسأله۲۵۹۱)
مسأله ۲۴۷۵ ـ زن آزادى را كه شوهرش سه مرتبه اورا طلاق داده بر شوهرش حرام مى شود ، ولى اگر با شرايطى كه در احكام طلاق مى آيد با مرد ديگرى ازدواج كند ، بعد از وفات يا طلاق شوهر دوم و تمام شدن عدّه ، شوهر اوّل مى تواند دوباره با او ازدواج كند.
خارج شدن زن بدون اذن شوهر و حكم تمكين زن و نفقه او
مسأله ۲۴۷۶ ـ زنى كه عقد دائمى شده نبايد بدون اذن شوهر از خانه بيرون رود ، و بايد خودرا براى هر لذّت مشروعى كه او مى خواهد تسليم نمايد ، و بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نكند ، و اگر اين وظايف را انجام دهد ، تهيّه غذا و لباس و منزل و ساير مايحتاج زن ـ بر طبق آنچه متعارف است ـ بر شوهر واجب است ، و اگر تهيّه نكند ـ چه توانايى داشته باشد يا نداشته باشد ـ مديون زن است.
نفقه زنى كه تمكين ندارد يا بدون اذن شوهر از خانه بيرون رود
مسأله ۲۴۷۷ ـ اگر زن در كارهايى كه در مسأله پيش ذكر شد اطاعت شوهر را نكند گناهكار است ، و حقّ غذا و لباس و منزل و ساير ما يحتاج و همخوابى ندارد ، ولى مهر او از بين نمى رود.
به خدمت گرفتن زن در خانه
مسأله ۲۴۷۸ ـ مرد حقّ ندارد زن خودرا به خدمت خانه ملزم كند.
مخارج سفر زن
مسأله ۲۴۷۹ ـ مخارج سفر زن اگر بيشتر از مخارج او در وطن باشد بر شوهر نيست ، مگر سفرى باشد كه مخارج آن سفر عرفاً نفقه او باشد ، مانند آن كه بيمار باشد و معالجه متوقّف بر سفر باشد ، كه در اين صورت مخارج سفر به قدر متعارف بر شوهر است ، و همچنين اگر شوهر مايل باشد كه زن را به سفر ببرد.
زنى كه شوهر خرج او را نمى دهد
مسأله ۲۴۸۰ ـ زنى كه خرج او بر شوهر است و شوهر خرج اورا نمى دهد مى تواند بعد از مطالبه و امتناع شوهر خرجى خودرا بدون اذن از مال او بردارد ، و بنا بر احتياط واجب ـ اگر ممكن باشد ـ از حاكم شرع براى برداشتن اذن بگيرد ، و اگر نتواند از مال او بردارد و اجبار او هم به وسيله متصدّى امور حسبيه ميسّر نباشد ، چنانچه ناچار باشد كه معاش خودرا تهيّه كند ، در موقعى كه مشغول تهيّه معاش است اطاعت شوهر بر او واجب نيست.
ماندن مرد در هر چهار شب يك شب نزد زن دائمى خود
مسأله ۲۴۸۱ ـ مرد ـ بنابر احتياط واجب ـ در هر چهار شب ، يك شب نزد زن دائمى خود بماند ، ولى اگر دو زن داشته باشد و نزد يكى از آنها يك شب بماند ، واجب است نزد ديگرى نيز يك شب در ضمن چهار شب بماند.
ترك نزديكى با زن دائمى بيش از چهار ماه
مسأله ۲۴۸۲ ـ شوهر نمى تواند بيش از چهارماه نزديكى با زن دائمى جوان خود را ترك كند ، و همچنين بنابر احتياط واجب در غير زن جوان ، مگر با رضايت زن ، يا آن كه نزديكى بر مرد ضررى يا حرجى باشد در صورتى كه با ضرر و حرج بر زن مزاحمت نكند ، يا آن كه زن ناشزه باشد ، و يا آن كه در ضمن عقد بر زن شرط شده باشد كه اختيار نزديكى با مرد باشد.
معيّن نکردن مهریه در عقد دائم يا متعه
مسأله ۲۴۸۳ ـ اگر در عقد دائم مهررا معيّن نكنند ، عقد صحيح است ، و چنانچه مرد با زن نزديكى كند ، بايد مهر اورا مطابق مهر زنهايى كه مثل او هستند بدهد ، ولى در متعه چنانچه مهررا معيّن نكنند ، عقد باطل است.
مطالبه مهريه و جلوگيرى از نزديكى
مسأله ۲۴۸۴ ـ اگر موقع خواندن عقد دائم براى دادن مهر مدّتى معيّن نكرده باشند ، زن مى تواند پيش از گرفتن مهر از نزديكى كردن شوهر جلوگيرى كند ، چه شوهر توانايى دادن مهر را داشته باشد و چه نداشته باشد ، ولى اگر پيش از گرفتن مهر به نزديكى راضى شود و شوهر با او نزديكى كند ، ديگر نمى تواند بدون عذر شرعى از نزديكى شوهر جلوگيرى نمايد.
متعه كردن بدون قصد لذت
مسأله ۲۴۸۵ ـ متعه كردن زن اگرچه براى لذّت بردن هم نباشد صحيح است.
ترك نزديكى با متعه خود بيش از چهار ماه
مسأله ۲۴۸۶ ـ احتياط واجب آن است كه شوهر بيش از چهارماه نزديكى با متعه خودرا ترك نكند مگر با رضايت او.
شرط عدم نزدیکی در عقد متعه
مسأله ۲۴۸۷ ـ زنى كه متعه مى شود اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزديكى نكند ، عقد و شرط او صحيح است ، و شوهر فقط مى تواند لذّتهاى ديگر از او ببرد ، ولى اگر بعد به نزديكى راضى شود ، شوهر مى تواند با او نزديكى نمايد.
حق خرجى زنى كه متعه شده
مسأله ۲۴۸۸ ـ زنى كه متعه شده اگرچه آبستن شود حقّ خرجى ندارد مگر اين كه در ضمن عقد متعه يا عقد لازم ديگر شرط كند ، و همچنين در ضمن عقد جايز مادامى كه آن عقد باقى باشد.
حق همخوابى و ارث زنى كه متعه شده
مسأله ۲۴۸۹ ـ زنى كه متعه شده حقّ همخوابى ندارد و از شوهر ارث نمى برد و شوهر هم از او ارث نمى برد ، مگر در صورتى كه ارث بردن را شرط كرده باشند كه در اين صورت هر كه شرط كرده ارث مى برد.
ازدواج موقت زنى كه نمى دانسته حق خرجى و همخوابى ندارد
مسأله ۲۴۹۰ ـ زنى كه به ازدواج موقّت در آمده اگرچه نداند كه حقّ خرجى و همخوابى ندارد ، عقد او صحيح است ، و براى آن كه نمى دانسته ، حقّى بر شوهر پيدا نمى كند.
خارج شدن و تمكين زنى كه به ازدواج موقت درآمده
مسأله ۲۴۹۱ ـ زنى كه به ازدواج موقّت در آمده مى تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود ، ولى اگر به واسطه بيرون رفتن حقّ شوهر از بين برود ، بيرون رفتن حرام است.
زنى که مردى را وكيل كند براى متعه و او تخلف كند
مسأله ۲۴۹۲ ـ اگر زنى مردى را وكيل كند كه به مدّت و مبلغ معيّن اورا براى خود متعه نمايد ، چنانچه مرد اورا به عقد دائم خود در آورد ، يا به غير از مدّت يا مبلغى كه معيّن شده او را متعه كند ، وقتى آن زن فهميد اگر آن عقدرا اجازه كند صحيح وگرنه باطل است.
ازدواج پسر نابالغ یا دختر نابالغ براى محرم شدن
مسأله ۲۴۹۳ ـ اگر پدر يا جدّ پدرى براى محرم شدن زنى را براى مدت كمى مثلا يك ساعت براى پسرى كه قابليّت استمتاع داشته باشد عقد نمايد ، عقد صحيح است ، و پدر يا جدّ پدرى مى تواند مدّت را با مراعات مصلحت و نفع آن پسر به زن ببخشد ، و نيز مى تواند دختر نا بالغى را كه قابل تمتّع باشد براى محرم شدن در مدّت مذكوره به عقد كسى در آورد ، و در هر دو صورت معتبر است كه در عقد مفسده اى براى صغير نباشد.
